Како да се повикаат на одговорност зборовите и сликите во медиумите, а тие претходно да не се титулирани и мандатирани од силите на вмрежениот капитал? Како да се откријат сите тајни, зошто денес се сака таква јавност која најмалку е вистински интерес на јавноста, прашање е кое долго и долго ќе одѕвонува и на пошироките, а посебно на просторите на младите демократи.
Со текстот Моќ без одговорност, Сандра Башиќ-Хрватин аналитички и убедливо ги разградува наведените феномени и не помалку во статусот на граѓанство, воведува нови современи медиумски теми, принципи и поттик за поширок јавен дијалог.
Меѓусебни врски
Речиси во перцепцијата на филозофските мисли, авторката ја (ре)дефинира логиката на медиумското создавање, медиумското одредување на човекот и улога на местото на човекот во медиумскиот конзумеристички систем…
Попрецизно, авторката впечатливо го секцира феноменот Нова егзистенција во конзумеристичката филозофија на медиумите. Есеите-расправите, како: „Псевдо-настаните се темел на денешната псевдо политика“, „Кого чуваат кучињата чувари“, „Кога вистината ќе замолчи“… можеби најдобро ја потврдуваат смислата и категоријалното прашање на зголемениот феномен на медиумите и на нив зголемената публика.
Овие и не само на овие прашања, укажува авторката на скриените меѓуверски и застранувањето на односите во тријадата медиуми – политика – капитал. Со оваа појава последично се анализираат и основните поими на филозофското искуство – ќе биде, логос, идеја, објект – субјект, искуство, разум, ум.
Хрватин во овој отворен и пред се проблематичен комплекс поттикнува т.е. провоцира на размислување на одговор на специфичноста на материјата со која се бави оваа книга.
Ценејќи дека објективните и професионалните медиумим се надеж, авторката ги прашува медиумите низ сомнеж, критика и надминување на етичките начела, насочувајќи ја мислата кон одново нови и неиспитани можности на реал-медиумите.
Критичка јавност
Вертикалата на овој ракопис, кој силно ја надрасна теориската втемеленост на дуалитетот медиуми – општество, е прашање како во времето на триумфот на медиа моментот да се создаде противтежа на конструкцијата на таблоидната манипулативна јавност? На половите на овие прашања, би ја позиционирале некритичката јавност како општествен експеримент, во кој се руинира и самиот поим јавност.
Дури, денес го живееме парадоксот на 21-от век, во кој по рецептот на феудалната хиерархиска комуникација плебсот има право да знае само она што ќе му се претстави по пат на редефинираните и од интерес монополизираните медиуми.
Ракописот ја проблематизира дихотомијата на денешното општество, за кое со причина го поставуваме прашањето дал во јавноста на дело е чин на партиципација или симулација на партиципацијата?
Следејќи ги покажувачите на правецот на оваа студија, стекнуваме впечаток дека изградбата на транснационалната јавна сфера на политичко-деловни алати не подразбира партиципација на мнозинството во сферата на јавната комуникација, таа се моделира и симулира според корпоративните репрезенти кои со силата на мрежата и вкрстените облици на моќ ја реинтерпретираат формулираната и практицирана јавност.
– Дали денес се е дозволено или различните начини на убиства со причина го препорачуваат „Моќ без одговорност“, не за читање, туку за внимателно студирање и студирањем се вели во предговорот на книгата „Моќ без одговорност“.
Агора – Подгорица