Група млади луѓе, за Нова година престојувале во Скопје. Еве ги нивните видувања за проектот „Скопје 2014″, пренесени на „Неблог“, под наслов „Скопје – Архипорнографија, бизарност, лаги и мемориски картички“.
Еве што меѓу другото пишуваат:
„Скопје 2014“ е проект кој се обидува, Македонија, Скопје и Македонците национално да ги дефинира во духот на балканското лудило на новоформирани нации. Така Македонците се антички народ со богата култура и историја. Не сакам да кажам дека Македонците немаат култура, но претерано е да се оди до антиката. Додуша и Србите нели беа најстар народ?
Целиот проект е брцање в око на Грција. Некои можеби можат тоа да си го дозволат, но Македонците не, затоа што како и сите на Балканот, немаат пари и оружје за то. Да биде бизарноста поголема, цената на овој „проект” е половина милијарда евра и веројатно ќе расте. Оние крстови кои од непознати причини се прават и градат по Србија, заедно со спомениците на Роки, Марли, Брус-Ли не можат да изгледаат толку смешно како Скопје.
Проектот „Скопје 2014” беше и наша цел, зошто мора да се види за да се поверува. Ова е туристичка атракција која е толку бесмислена, што е презабавна.
Целиот ансамбл оплеменет со антика изгледа како Дизниленд. Апсолутна мешавина на се што можело да се измеша бучкуруш, преплет на се што можело да се измеша, а се измешало. Не само што се градат нови „антички“ згради и споменици, туку се антиквизираат и постоечките објекти во Центарот на градот.
На шокираноста и неверувањето му нема крај. На бизарноста и нема крај. На мостот, куп уметници, еден до друг, личи дека кога целиот проект ќе се заврши и ќе почнат да се превртуваат во гроб, на Скопје сериозно ќе му се закани уште еден земјотрес.
Кога ќе се види бројот на уметници, помислувате дека сте во Италија, само опери и оперети, класика и возвишеност.
Самиот брег на Вардар е тема за психолози, таму има палми! Да, засадени палми! А на среде река стојат три кутиии од метал. Во секоја е посадено дрво и на секоја има натпис: Љубов, вера, надеж. Смеењето и солзите не можевме да ги сокриеме од двете скулптури, една капачка и една на која само нозе и се појавуваат од вода.
Се приближуваме на главниот плоштад. Лево споменик „На гемиџиитие”, преку мостот десно откриваме нешто што ѕирка од зградата. Колку повеќе се приближуваме, сфаќаме дека тоа е тупаница, па гледаме глава и нозе„Јбт, Филип Македонски, не не верувам!”, рече некој.
„Здраво сине Александре! Да, тоа е Филип Македонски, кој го поздравува синот Александар. И тука огромниот Александар на коњот Букефал, е тука веќе не можевме да се воздржиме и почнавме гласно да се смееме. За да биде покомплетно, под Александар и Букефал и држачот за торта се наоѓаат комплетно опремени антички командоси – антички македонски војници, а околу нив лавови“.
Александар, војници, лавови – се заеедно во фонтана!
Тука е и споменикот на Јустинијан Први, кој нема никаквa врска со Македонија, освен што во тоа време оваа територија и припаѓала на Византија. (Тука направив грешка – Јустинијан е роден на територија на денашна Македонија, во село Таор). Го кодифицирал римското право, ама ги укинал и сите антички философске школи, вклучувајќи ја и Платоновата. Не треба да се ситничари, туку да се има хиперпродукција на споменици.
