Помина точно една година од масовното убиство што го изврши тринаесетгодишниот К.К., кој застрела девет свои врсници и училишен чувар во едно белградско училиште, а рани уште пет ученици и еден наставник.
Блиц напиша дека момчето на сослушувањето кажало дека идејата да убива во „Владислав Рибникар“ во неговото училиште во Белград ја добил кога гледал документарен филм во кој се споменува масовно убиство.
Тој изјавил дека продолжил да пребарува на Интернет за термини на тема пукање и убиства и анализирал што сториле напаѓачите и каде, релативно кажано, „згрешиле“ при извршувањето на нивните ужасни злосторства.
„Вчера изјави дека се кае за убиствата. Не сакаше да ги види фотографиите на учениците од училиштето што го уби, а во образложението рече дека е засрамен“, изјави извор на Блиц во јули минатата година.
Во обвинението поднесено против таткото на момчето има и кривични дела за кои се осомничени мајката на момчето, претседателот на стрелачкиот клуб Ратко И. и инструкторот на стрелиштето. Обвинението е напишано на 267 страници, додека само во воведниот дел кој ги опишува сторените кривични дела има 14 страници.
Се сомнева дека момчето го добило пиштолот на 1 мај. Наполнил шест рамки од пиштол со вкупно 92 куршуми и ги сокрил, а неговите родители не забележале дека нема оружје и муниција. Така, на 3 мај, момчето ги ставило оружјето и муницијата во ранец и ги однело со себе на училиште. Влегувајќи во приземјето на училиштето, момчето прво испукало 16 куршуми кои го погодиле обезбедувањето на училиштето, потоа две ученички кои седеле на бирото, како и уште една ученичка која била пред клавирот.
Потоа продолжил низ ходникот до канцеларијата по историја, каде биле наставникот по историја Т.С., ученикот по историја Д.П., како и 23 повредени малолетни ученици од VII/2 одделение, во кои во временски интервал од 55 секунди испукал вкупно 45 куршуми, а од толку куршуми само 11 биле промашени. Таму убил пет деца и ранил шест деца и еден професор по историја. Едно од ранетите деца подоцна починало во болница.
Тој, како што се наведува, „вртел со оружје, но училницата е мала, па бројот на жртвите бил голем“.
Момчето изјавило дека не се сеќава кого убило, ниту крвта, ниту лицата на жртвите. На прашањето како се чувствува кога пука во своите соученици, тој рекол дека му било срам да пука за прв пат тој ден без слушалки за намалување на звукот. Рекол дека е „бил смирен од нивните офкања и врисоци“, се вели во обвинението.