На денешен ден пред 25 години – 24 март 1999 година почнаа воздушните напади на силите на НАТО врз Србија, односно тогашна СРЈ.
Одлуката за бомбардирање на тогашната СРЈ беше донесена, првпат во историјата, без одобрение на Советот за безбедност на ОН, а наредбата на тогашниот командант на сојузничките сили, американскиот генерал Весли Кларк, ја издаде генералниот секретар на НАТО Хавиер Солана.
Откако одлуката за неприфаќање странски војници беше потврдена од Парламентот на Србија, кој предложи силите на Обединетите нации да го надгледуваат мирното решавање на конфликтот на Косово, на 24 март 1999 година во 19:45 часот НАТО започна со воздушни напади со крстосувачки ракети и авијација на повеќе области на Србија и Црна Гора.
Деветнаесет земји на Алијансата почнаа да бомбардираат од бродови во Јадранот, од четири воздушни бази во Италија, поддржани од стратешки бомбардери кои полетаа од базите во Западна Европа, а подоцна и од САД. Најнапред на мета беа касарните и единиците за противвоздушна одбрана на Армијата на СРЈ, во Батајница, Младеновац, Приштина и други места.
Според податоците на Министерството за одбрана на Србија, при воздушната агресија на НАТО загинале 1.031 припадник на армијата и полицијата. Се проценува дека загинале околу 2.500 цивили, меѓу кои 89 деца, околу 6.000 цивили биле ранети, од кои 2.700 биле деца, како и 5.173 војници и полицајци, 25 лица се водат како исчезнати.
Во бомбардирањето беа уништени и оштетени 25.000 станбени објекти, онеспособени се 470 километри патишта и 595 километри железница. Оштетени се 14 аеродроми, 19 болници, 20 здравствени домови, 18 детски градинки, 69 училишта, 176 споменици на културата и 44 мостови, а уништени се 38.
Уништена е третина од електроенергетскиот капацитет на земјата, бомбардирани се две рафинерии – во Панчево и Нови Сад, а силите на НАТО користеа и таканаречени графитни бомби за да го онеспособат електроенергетскиот систем.
По неколку дипломатски притисоци, бомбардирањето заврши со потпишување на Воено-техничкиот договор во Куманово на 9 јуни 1999 година, а три дена подоцна започна повлекувањето на силите на СРЈ од Косово и Метохија.
Откако на 10 јуни генералниот секретар на НАТО издаде наредба за запирање на бомбардирањето, последните проектили паднаа во атарот на селото Коколеч во 13:30 часот.
На тој ден, Советот за безбедност на ОН ја усвои резолуцијата 1244, а во покраината беа испратени 37.200 војници на КФОР од 36 земји, со задача да го одржат мирот, безбедноста и враќањето на стотици илјади албански бегалци до најширок степен на нејзината автономија. се дефинира.