Римската полиција – и државната и карабинерите -забрзано бараат банда провалници кои не ги кршат бравите на блиндираните врати, туку ги раствораат со моќна киселина.
Полициски извори не го откриваат составот на оваа киселина – не се глупави да понудат таков хемиски состав на други банди – но велат дека е многукратно поуништувачка од хлороводородната киселина (која ги раствора и каменот и телата на жртвите на мафијата). Велат и дека ја нема на пазарот. Некој морал да размисли и да ја направи. И знаат како да ракуваат со неа.
Полицијата смета дека провалниците се млади и паметни хемичари, можеби од источна Европа (не кажуваат зошто шпекулираат), кои нашле соодветна формула за топење на пружините и клиповите од цилиндричните брави на блиндираните врати. А бравата е најчувствителниот дел од блиндираната врата: кога ќе се стопат клиповите што ги движат страничните лостови, доволно е да користите шрафцигер за да ги отклучите тие цврсти бариери и да влезете.
Велигденскиот напад го открила сосетка: забележала дека влезната врата од соседниот стан е само подзатворена, иако станарката отишла на патување. Таа и се јавила, несреќната сопственичка се вратил во Рим и открила дека вратата наизглед не е оштетена, но дека не може да се затвори. А од станот е украдено се што имало некаква вредност и можело да се однесе. Вклучувајќи ја содржината на малиот сеф.