Веќе некое време е познато дека здравствената состојба на Брус Вилис не е добра.
Се започна минатата година со афазија, поточно со проблеми со говорот, а неодамна семејството потврди дека се работи за фронтотемпорална деменција (ФТД), болест која за разлика од Алцхајмеровата се појавува на помлада возраст и е многу попрогресивна.
„Најчеста причина за деменција е Алцхајмеровата болест и се јавува кај 70 отсто од пациентите, а нивната просечна возраст е 80 години. Но, кај ФТД ситуацијата е поинаква бидејќи симптомите се појавуваат кај помладите луѓе, односно веќе по педесетта година како што е и во случајот со Брус Вилис. Таквите луѓе брзо стануваат дисфункционални. Не се случува влошување на краткотрајната меморија, односно заборавање, туку драстични промени во однесувањето и говорот“, објаснува проф. д-р. Нинослав Мимица, раководител на Одделот за биолошка психијатрија и психогеријатрија на Клиниката за психијатрија Врапче за Јутарњи лист.
Тој додава дека, на пример, човек кој бил учтив, цивилизиран, поради овој тип на деменција станува агресивен, груб.. Реагира несоодветно, пцуе, па дури и може да се кара, иако тоа никогаш не би го направил пред ФТД.
„Причината е што се зафатени предните делови на мозокот кои се одговорни за човековото однесување. Нема лек, но може да се даде за да се стабилизира меморијата, а често таквите пациенти земаат класични психофармацевтски препарати како седативи за да бидат помалку раздразливи. и помалку агресивни. Со Алцхајмерова болест се живее до 10 години, а со оваа половина пократко бидејќи мозокот брзо се распаѓа“, заклучува проф. Мимица.
“Кога проблемите со говорот на Брус Вилис започнаа минатата година, можеше да се претпостави дека се работи за фронтотемпорална деменција. Афазијата е типичен симптом, па на пример пациентот не може да го каже зборот на предметот што го гледа и знае што е тоа , но не може да состави разбирлива реченица, односно се појавува аграматизам.Покрај тоа, може да има големи промени во однесувањето, вклучително и агресија. Имено, кај ФТД, когнитивната способност на почетокот е помалку нарушена, а моторната способност е повеќе нарушена “, објаснува проф. д-р. Ненад Богдановиќ, неврогеријатар од Институтот Каролинска во Стокхолм. Тој додава дека често се работи за генетска или наследна болест, што може да се потврди со генетско тестирање.
„Влошувањето кај таквите пациенти се случува релативно брзо, бидејќи има и други моторни нарушувања до проблеми со дишењето и голтањето, слично на АЛС. Таквите пациенти живеат најдолго четири до пет години по почетокот на симптомите. Третманот е само симптоматски, т.е. се лекува на пример депресијата или психозата“, нагласи проф.д-р. Богдановиќ.