НУ Завод и Музеј-Битола денеска ја претстави авторската изложба „Ѕвончари“ на Мери Стојанова, вработена во битолскиот Музеј и документарниот филм посветен на последниот битолски ѕвончар Иван Илиевски.
Ѕвоното по својата функционална и употребна вредност претставува еден од ретките предмети кој ја зачувал својата функција уште од откривањето на најстарите ѕвона во светот, односно 8-9 век пред нашата ера, истакна авторката Мери Стојанова на промотивниот настан во Битола.
– Најстарите ѕвона во Битола датираат од римскиот период или 2-4 век од нашата ера кои се пронајдени во Хераклеја, додека пак првите ѕвончари-леари во Битолс се регистрираат во текот на 19 век кои освен ѕвонци, изработувале и клопотарци и „клакачиња“, но и прапорци со различни големини и намени. Влијанието на засилената индустријализација е една од најголемите причини што денес остана само еден и едиствен ѕвончар во нашиот град, а тоа е Иван Илиевски чиј дуќан опстојува во улицата на ѕвончарите во Битола, посочи авторката Стојанова.
Изложбата, каталогот и филмот за ѕвончарите ги промовираше и отвори Ели Луческа, директорка на Институтот за старословенска култура-Прилеп, која нагласи дека продорниот звук на ѕвоното има долг културно-иториски развој, но својот најпотполн израз го пронашол во православното христијанство како симбол на духовата моќ и слобода.
– Изложбата „Ѕвончари“ и елаборатот за прогласување на ѕвончарскиот занает во Битола како заштитено културно добро ќе го свртат вниманието на јавноста и надлежните институции и ќе го распламти единственото огниште од ѕвончарот Иван Илиевски во некогашната битолска улица на ѕвончарите за со децении, па и столетија нанапред да го слушаме исконското ѕвонење на ѕвоната и клопотарците, но и одѕвонувањето на камбаните, истакна Луческа.
Изложбата и каталогот „Ѕвончари“ чиј издавач е НУ Завод и Музеј-Битола, се финансирани од Министерството за култура на Република Македонија.