Во Чифте амам, вечерва, во 20 часот, ќе се отвори изложба на хрватскиот уметник Иван Фијолиќ со наслов Нео Н.O.Б.
Изложбата комбинира 6 монументални скулптури инспирирани од историјата на социјалистичката ослободителната борба и јавните скулптури кои го формирале визуелниот јазик на идеологијата за една генерација.
Новата серија на скулптури од Иван Фијолиќ насловена Нео НОБ дури и не се обидува да ги сокрие своите референци (хрватски) во однос на Социјалистичкиот реализам во уметноста, кој беше доминантен уметнички метод само четири години 1945-1949, по што беше напуштен поради новите политички околности и процесот на де-сталинизација. Тогаш Соц-реализмот станал маргинализирана уметничка продукција, која не направила свој пат кај официјалните раскажувачи на хрватската историја на уметност, или била спомната само за кратко. Зошто Фијолиќ, речиси седум децении подоцна, не навраќа на теоретските идеи, или уште подобро: “насоките” дадени од страна на Павлов, Розентал, или во нашиот случај, Гамулин, кои строго ја пропишуваат темата, содржината и формалните решенија за уметниците со стеснување на границите на уметничката “слобода”? Зошто е Фијолиќ сега заинтересиран за упатување на околностите на продукција на “инструментализирана” уметност, која требаше да создаде “класични слики на сегашноста и славната борба за среќата на човештвото”?
Може да се побараат одговорите на овие прашања гледајќи во централната скулптура од нео НОБ серијата, создадена врз основа на (со намерни излети од оригиналот) споменикот на Аугустинчиќ на Јосип Броз Тито, подигнат во 1948 година, пред неговата родна куќа во Кумровец. Фијолиќ, еден од ретките уметници од помладата генерација чиј фокус на интерес е фигуративно пластичната уметност, го избра повикувањето на споменикот на Аугустинчиќ како почетна точка на игра со естетските и етичките категории на социјалистичката уметност од неколку причини. Фијолиќ презеде задачата за изнаоѓање на социјал реалистичките скулптури “вредни да се споменат” и да направи нови врз основа на нив. Новата скулптура не смее да биде копија, но сепак треба да биде многу блиску до оригиналот. Потоа, тој самиот си постави задача да го најде патот до класичната антика и ренесансната уметност, до грчкиот канон, до Дорифорос, Нике, Микеланџело, преку Социјалистички реализам, но да се остане верен на својот поп стил. Третата опструкција, на која уметникот одговори преку Нео НОБ серијата, беше да се “преведе” педагошката улога на Социјалистичкиот реализам во современиот контекст, имено, да се актуелизира принципот на креирање на уметност за “повисоки цели”. Дали уметноста може да се инструментализира до таа мера, така што треба да се разбуди општеството од својата летаргија, како што се залагале уметниците во почетокот на поствоениот период на другата страна на железната завеса – останува отворено прашање.
Иван Фијолиќ е еден од најпрепознатливите хрватски уметници од помладата генерација и претежно работи во медиум на скулптурата. До сега има изложувано во околу 30 групни и 23 самостојни изложби како во Хрватска така и во странство.
На отворањето на изложбата ќе бидат присутни авторот и кустосот во галеријата Лауба Морана Матковиќ кои ќе ја презентираат уметноста на Фијолиќ.
Оваа изложба претставува иницијатива за соработка помеѓу Националната галерија на Македонија и галеријата Лауба од Загреб, која отвора можност да презентација на македонската современа уметност во Загреб.