Системот попознат како „Железна купола“, иако не бил наменет за борба против балистички ракети, почнал да се користи за таа намена поради недостигот од ракети „Arrow 2“ и „Arrow 3“.
Како дополнителна потврда на извештаите на американските медиуми за недостиг од ракети за пресретнување на ирански ракети, израелската војска почна да го користи системот „Железна купола“.
По иранскиот напад врз предградијата на Тел Авив, пронајдени се остатоци од ракетен мотор од ракета „Тамир“ испукана од „Железната купола“.
Системот „Железна купола“ не е наменет за борба против балистички ракети со среден или краток дострел, првенствено поради неговата ограничена надморска височина и дострел. Системот е создаден првенствено за да ги заштити израелските градови од напади од Појасот Газа, Западниот Брег и јужен Либан.
Главните закани на кои реагира „Железна купола“ се артилериски гранати, беспилотни летала и ракети со краток дострел испукани од повеќе ракетни лансери.
Ракетата „Тамир“ може да погоди цели на височини до 10 километри и растојанија до 70 километри, иако системот е во постојан развој за подобрување на своите способности. Според Алијансата за застапување на ракетната одбрана, една ракета „Тамир“ чини 100.000 долари.
Според Алијансата за застапување на ракетната одбрана, Израел има најмалку 10 батерии „Железна купола“. Една батерија „Железна купола“ се состои од радар, команден центар и обично од три до четири лансери.
Секој лансер носи до 20 пресретнувачки ракети „Тамир“, што значи дека една батерија може да има вкупно до 80 ракети подготвени за лансирање. Бројот на лансери по батерија може да варира во зависност од оперативните потреби и конфигурациите на теренот.