Ние ги извршувавме задачите кои ги планираа и ни ги задаваа Вељко Беливук и Марко Милјковиќ. Ова се зборовите на сведокот-соработник и припадник на бруталниот клан на Беливук, Бојан Хрватин. Против припадниците на кланот вчера беше покренато обвинение испишано на преку 300 страници, а кое се однесува на најбруталните злосторства, за кои обвинителството за Беливук и за Милјковиќ побара доживотна затворска казна.
– По секое убиство, во куќата на Ритопек, машината за мелење место, како и просторијата-бунар, детално беа чистени со солна киселина и со варикина. Од телата се ослободуваме така што прво ги сечеа главите, а потоа и екстремитетите, коските ги кршевме, се стававаме во корито, па во машината за мелење. Се што беше сомелено се ставаше прво во пластична, а потоа во платнена кеса, рекол Хрватин опишувајќи ги грозоморните детали.
Тој потврдил дека телата на жртвите никогаш нема да бидат најдени затоа што остатоците биле фрлани во Дунав.
– Вреќите ги носевме до Дунав. Се влегуваше со вреќата во вода до половина, со скалпел се сечеше дното на вреќата и се се истураше во реката, вели еден од последните уаспсени припаднци на кланот.
Неговиот исказ, даден вденаш по апсењето е составен дел од обвинението. Хрватин го призна учеството во убиствата на Горан Величковиќ Гокси, Здравко Радојевиќ, Милан Лјепоја и на Лазар Вукичевиќ, четири од петте за кои засега се товоари кланот.
Сведокот-соработник открил и дека кланот имал и процедура и оти после секое злосторство се ослободувале од униформите и јакните кои ги купувале пред убиствата.
– Вреќите, кесите, гардеробата, ножевите, секирите, се што беше користено го палевме на пола пат од Дунав до куќата во Ритопек. Тоа се правеше во дупки за некој да не го забележи огнот, раскажувал Хрватин.