Животот беше најголема вредност на поранешна Југославија, вели новинарот и публицист Иван Ивачковиќ, чија што книга „Како ја испеавме: Југославија и нејзината музика“ само за стотина дена доживеа три изданија.
Тој за српски „Блиц“ раскажува дека публиката која што ги проследува промоциите на книгата, покажува знаци на носталгија за поранешна Југославија.
-Тие промоции се можност да се собереме ние кои што се родивме, растевме и созреавме во Југославија, иако доаѓаат и млади, кои што пристигнаа на свет кога Југославија не постоеше. На крај секогаш сите заедно жалиме. Понекогаш има и солзи, но и гордост. Во Зрењанин сите луѓе во салата станаа на химната „Хеј, Словени“-изјави Ивачковиќ.
Според него Тито од себе правел тотем поради што сите, како Индијанци морале да играат и да му се покоруваат, но сепак тој го држел југословенскиот народ заедно и му обезбедувал углед во светот.
-Југославија беше држава која другите многу ја почитуваа. За жал таа сама не знаеше да се почитува. Распадот на СФРЈ донесе, не само надвор, туку и кај сите нас внатре, такви промени поради кои мислам дека починав, се реинкарнирав и станав друга личност-вели тој.
Е. Г.