Ричард Кларксон сакал да направи фотелја која е удобна, со многу малку потрошен материјал, во која човек може да се навали по долгиот ден и да ги заборави сите грижи на овој свет.
Ова парче мебел е олицетворение на одличен спој на уметноста и вештината, но и на технологијата. Имено, истражувањата спроведени меѓу аутистичните деца и оние кои страдаат од РМД (rhythmic moving disorder) имале клучна улога во дизајнирањето на ова необично парче мебел.
Оваа фотелја во теорија звучни многу комплексно, додека нејзината форма, во стварноста е многу едноставна. Полнета е со перници кои се редат во ленти.