Францускиот претседател Емануел Макрон под изговор дека ја брани Европската унија од надворешни влијанија, го турка Балканот, регион со стратешко значење, право во рацете на Русија и Кина и се заради неговите лични амбиции.
После сето она што Северна Македонија го направи за европската интеграција – спроведе бројни реформи, го смени уставот и името – наиде на ѕидот наречен Емануел Макрон.
Тој беше двигател на силите што ја наведоа Европската унија да го прекрши ветувањето што му беше дадено на Скопје – дека ќе добие датум и официјално ќе го започне процесот на пристапување во ЕУ, откако ќе го направи сето она што се бараше од земјата.
Таа одлука веќе е одложена двапати поради несогласување на Франција, која сега отиде подалеку и го држи како заложник целиот колективно договорен процес на проширување, барајќи процесот на проширување на Унијата да биде преиспитан пред да започнат разговорите со Северна Македонија и Албанија.
Во чин на политички вандализам, без преседан Макрон се чини дека ја „уби“ политиката што до неодамна се сметаше за главна функција на ЕУ и која беше единствената стратегија кон нејзините балкански соседи.
Макрон го уништува процесот на евроинтеграција заради неговите амбиции
Според „EUObserver“, Макрон не сака всушност да го реформира процесот на европска интеграција, туку да го уништи.
Неодамнешниот самит на ЕУ го приближи до таа цел. Наспроти очекувањата, тој не трепна кога се соочи со германската канцеларка Ангела Меркел. Тој енергично се бореше против скоро сите други земји-членки, инсистирајќи на одлуката да се одложи се додека не се преиспита самиот процес и не се спроведат внатрешни реформи во ЕУ.
Франција вели дека Северна Македонија, а особено Албанија, не постигнале доволно напредок за да започнат разговори за членство.
Сепак, Макрон никогаш не кажа што треба да направат двете земји кандидати за да ги исполнат француските барања, ниту пак даде конкретни предлози за тоа што може да значи реформата во процесот на евроинтеграција. Сето ова укажува дека за Макрон, всушност, е најважно Франција да преземе лидерска улога во Европската унија по Брегзит.
Макрон во повеќе наврати покажа несогласување со Германија за голем број прашања во врска со политиката на ЕУ.
Балканските држави и проширувањето во целина се само колатерална штета – тие се потрошни добра во напорите на Макрон да се стекне со доминација. Ако ЕУ продолжи да зборува за пристапување со Србија и Црна Гора, не постои објективна причина зошто тоа не би го сторила со Северна Македонија и Албанија.
– Кога Макрон реши да го искористи своето вето, тој не ја зеде предвид политичката стабилност на Западен Балкан, важноста на надворешните влијанија, ниту народот на Северна Македонија. Тој само ја играше својата игра со Германија – рече грчкиот европратеник Стелиос Кулуглу, пренесува ЕвроАктив.
Аргументот на Макрон е дека има сè повеќе либерални демократии во ЕУ, како Унгарија, и дека сите тие влегоа во Унијата во 2004 година или подоцна. Но, аргументот дека ЕУ треба да го блокира проширувањето е кратковида. Всушност, борбата за вредности и стандарди во земјите за проширување е борба за исти вредности и стандарди во рамките на Унијата, пренесува EUObserver.
Макрон, всушност, се обидува да ја заштити сопствената визија за Европа, која наводно сака да ја заштити од штетните влијанија, а Балканот го турка право во рацете на Владимир Путин, но и на Кина и други играчи како што се Турција и богатите арапски земји.
Во ЕУ постои голема загриженост за отвореноста на некои балкански земји кон странски инвестиции, без оглед на специфичните обврски што ги носи и компатибилноста на нивните проекти со политиките на ЕУ.
Различни области имаат различни политички чинители, честопати под влијание на историски врски или религија. Кина се фокусира првенствено на економските односи, додека Русија и Турција вложија поголеми напори за градење политички и социјални врски.
Комесарот за проширување на ЕУ, Јоханес Хан изрази посебна загриженост во врска со кинеските заеми. Според него, некои земји се многу должни на Кина и неизвесно е дали ќе можат да ги вратат долговите. Од друга страна, има многу докази за мешање на Русија во внатрешната политика на балканските држави, а Русија, наводно, се обидела да се меша во преговорите меѓу Северна Македонија и Грција.
Понатаму, постои сериозен ризик од враќање на Никола Груевски во раководството на Северна Македонија на предвремени избори, кои, по француското вето, беа повикани за следниот април. Самиот Груевски ужива голема поддршка од Русија, пренесува српски Блиц.
Рускиот претседател Владимир Путин не крие дека не сака ЕУ да се прошири на Балканот, тој проширувањето постојано го нарекуваше „деструктивна политика“.
Разочарани од одлуката на ЕУ за француското инсистирање, Скопје и Тирана, како и другите земји од Западен Балкан, би можеле се повеќе да потпаѓаат под влијанието на Москва и Пекинг како некои од најголемите светски играчи, но и на Анкара.
– Постои проблем на кредибилитетот на Унијата во Западен Балкан затоа што ветуваните преговори се ветени на политичко ниво и постои опасност овие земји да бидат втурнати на отворено оружје на Русија, Кина и Турција доколку ЕУ не покаже дека е сериозна во врска со проширувањето – рече Роланд Фројденштајн од Центарот за европски студии на Вилфред Мартенс, пишува „ЕУРАктив“.
Како што заклучи, Париз исто така е штетен за регионалните интереси на ЕУ.
Макрон се обидува да се „измие“
Макрон рече дека наместо да преговараат за полноправно членство, стратешко партнерство може да се понуди на Албанија и Северна Македонија.
Дали Макрон ја сфатил штетата што ја направи ЕУ или едноставно се обидува да го поправи впечатокот што го остави на Скопје и Тирана не е јасно.
Макрон на прес-конференција по средбата со европските лидери во Брисел објави дека планира да ги посети Скопје и Тирана во ноември за да се сретне со премиерите на овие земји, Зоран Заев и Еди Рама, соопштија албанските медиуми, сепак, ова сè уште не е потврдено.
Албанскиот премиер Еди Рама, исто така, по состанокот на раководството на неговата Социјалистичка партија изјави дека наскоро ќе одржи важни состаноци, вклучително и Макрон.
Евентуалното патување на Макрон во Тирана и Скопје би можело да биде со цел да се покаже дека Франција сепак ги поддржува двете земји на нивниот пат кон ЕУ, и покрај нивната блокада на неодамна завршениот самит.
Стратешкото партнерство и посетата на Макрон секако може да се толкува како обид на Макрон да се „измие“ од одговорноста за незадоволството што го предизвика во балканските земји, но и обид да се постигне компромис, со другите лидери на ЕУ.