Шпанскиот архитект Рикардо Бофил трансформираше една стара фабрика за цемент во модерн дом за неговото семејство.
Бофил за своето дело бил инспириран од бруталноста во објектот и парадоксалните елементи во фабриката, како скалите кои не водат никаде, апсурните елементи кои висат над празен простор и некорисните простории со чудни пропорции. Трансформирајќи ги овој простор во уметничко дело, тој докажал дека на секоја просторија може да и се најде намена, доколку се добро се осмисли.
Горниот дел на фабриката е претворен во спална соба. Станува збор за просторија во форма на коцка со сферни прозорци, чиј ритам потесетува на сосема поинакви метафизички перспективи.
Кујната и трпезаријата се сместени во призмениот дел. Во овој простор доминира двостран камин, кон кој совршено се вклопуваат мермерната трпезарсика маса со железни ногарки и столиците.
Во меѓу просторот е сместена собата за дневен престој во која се истакнуваат софа и клуб столови.
Изборот на елементите при декорирањето на ентериерот предизвика изненадување за оние кои ќе дознаат дека овој топол простор, некогаш бил студена бетонска фабрика.