Пет години по експлозијата на политичкиот спектар кој го посакуваше кандидатот Емануел Макрон во 2017, политичкото определување на гласачите е се помалку реалност, па така испитувањата покажуваат дека 46 отсто од гласачите кои се сигурни дека ќе гласаат во април велат дека нивниот избор не е конечен, јави дописникот на МИА.
Игрите за претседателските избори се далеку од завршени. Анкета по анкета, динамиката на различните кандидати станува се појасна. Емануел Макрон одржува многу солидна предност, Марин Ле Пен и Валери Пекрес се чини дека се борат за пристап до вториот круг, Ерик Земур, надополнува дел од неговото доцнење, се обидува да ги стигне… Но, една работа мора да се земе предвид при набљудувањето на овие движења: онаа на нестабилноста на електоратот.
Според студијата на Ипсос за Ле Монд и Фондацијата Жан-Жорес објавена во саботата, 46 отсто од гласачите кои сигурно ќе стават гласачко ливче во гласачката кутија во април прецизираат дека нивниот избор не е конечен. Намерите за гласање очигледно не се фиксирани.
-Кога има толку многу Французи кои велат дека се несигурни во нивниот избор, подготвени да го променат својот глас, може да има многу игра, вели Брис Теинтурие, заменик извршен директор на Ипсос. Нешто што треба да се тргне настрана од актуелните трендови и дека треба да се знае дека анкетата е само слика на јавното мислење во одреден момент.
Според политичките табори, оваа неизвесност на Французите е показател за различни прашања. На левата страна, таа покажува како пејзажот е фрагментиран помеѓу повеќе или помалку слични проекти. Знаците на некристализација, 70 отсто од гласачите на Кристијан Тобира, 68 отсто од оние на Ан Идалго и 62 отсто од поддржувачите на Јаник Жадо веројатно ќе го променат своето мислење во текот на следните два месеци, изгубени во средината на оваа група кандидати.
-Има многу порозност внатре во блоковите. За Жадо и Идалго, сигурноста на изборот е многу мала, гласачите можат лесно да се префрлаат од еден на друг без да имаат чувство на предавство, продолжува Брис Теинтуриер.
Последицата може да се види и во студиите на јавното мислење: тројцата претенденти, кои сега се борат да го поминат прагот од 5 отсто, немаат корист од солидна база на гласачи. Особено што некои од нивните поддржувачи можеа да се обединат со националистичкиот табор уште од првиот круг и директно да гласаат за Емануел Макрон. Од друга страна, се издвојува Жан Лук Меланшон, чиј проект е порадикален, попрепознатлив и поспротивен на претседателот на Републиката. И тој може да се потпре на поцврста основа.
На десната страна, равенката е поинаква, а феноменот на комуникациски садови ги храни изборните стратегии. Од почетокот на нејзината кампања, Валери Пекрес му даде ветувања на својот камп со тоа што во суштина го организираше говорот околу имиграцијата и безбедноста. Начин да се спречи одредени гласачи, чувствителни на овие теми, да се приклучат на редовите на Ерик Земур.
За да се дистанцира Марин Ле Пен во анкетите, кандидатката на Републиканците мора да најде и некои од поранешните гласачи на Франсоа Фијон во 2017 година, кои му се придружија на Емануел Макрон. Но, има уште многу да се помине: во оваа фаза од кампањата, „само“ 47 отсто од нејзините гласачи велат дека се сигурни во својот избор, а останатите главно се двоумат со алтернативната опција што ја претставува актуелниот шеф на државата.
Што се однесува до претседателот на Реконкет!, Ерик Земур, на маса се и можни протекувања. Ако може да смета на 60 отсто од лојалните поддржувачи, речиси половина од неговите неопределени поддржувачи се приклонуваат кон неговата националистичка ривалка, Марин Ле Пен. Заклучок, „ако еден од овие тројца кандидати успее да се издвои од другите, можеме да замислиме корисен рефлекс на гласање. Работите се случуваат со Земур и Пекрес веќе неколку недели, додека на почетокот на 2021 година, пејзажот беше многу искристализиран“, анализира Антоан Бристел, директор на опсерваторијата за мислење во Фондацијата Жан-Жорес.
Пет години по експлозијата на политичкиот спектар кој го бараше кандидатот Емануел Макрон, политичкото определување на гласачите е се помалку реалност.
-Гласањето е многу поиндивидуализирано без тежината на партиските структури и без влијанието на семејните или професионалните кругови, забележува истражувачот.
Според него, „суштинската точка во однесувањето на гласачите е да се запрашаат дали шампионот што го избрааа е способен да победи или не. Тоа е она што тежи. Повеќе од идеолошкото позиционирање“. Кандидатите имаат 55 дена да и покажат на нивната изборна база која тие ја отелотворуваат од 10 април, еден вид на корисна форма на гласање.
Извор: МИА