Во деветте месеци откако Русија ја почна инвазијата, Украина прослави големи победи, пробивајќи ја опсадата на нејзиниот главен град Киев и потиснувајќи ги руските сили од регионот Харков и пристанишниот град херсон.
Но, Бахмут, во украинскиот регион Донбас, стана деструктивен вител за армиите на двете земји. Со месеци се водат крвави борби во кои на двете страни гинат стотици војници. Русите не се откажуваат, а Украинците со сите сили се борат да го задржат градот.
Во петокот околу пладне лекарите изброиле 50 ранети, од кои многумина биле војници. Претходниот ден бил уште полош: 240 луѓе поминаа низ вратите на болницата со прострелни рани, повреди од шрапнели и потрес на мозокот, пишува Њујорк Тајмс.
Bakhmut.
📹: Artem Popov pic.twitter.com/UkACfNNBdx
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) November 28, 2022
Градот кој некогаш имаше околу 70.000 жители е уништен. според жителите и украинските војници, бомбардирањето во и околу Бахмут е со интензитет невиден досега. Линијата на фронтот, на периферијата на градот, велат изгледа како сцена од Првата светска војна.
Според војниците, Украина во последните денови испратила бројни засилувања во Бахмут, вклучително и специјални сили и помалку обучени борци за територијална одбрана.
Нападите на градот ги вршат платеници од Вагнер групата, озлогласена паравоена организација со директни врски со Кремљ. Но, сега тие се поддржани од нова транша руски сили прераспоредени од херсонскиот фронт, вели претставник на американската одбрана.
These photos from the trenches near Bakhmut reveal a lot. They give the struggle for Bakhmut scope, perspective, smell, cold, mud, dirt, and blood. It’s also about the unbelievable efforts of Ukrainian defenders.
Photo Viktor Borinets#StandWithUkraine pic.twitter.com/qRD8BHIGqx— Oleksandra Matviichuk (@avalaina) November 27, 2022
Во летото, откако руските сили ја зазедоа соседната провинција Луганск, заземањето на Бахмут можеби изгледаше како природна прогресија во руската кампања за освојување на истокот – чекор кон уште два важни града, Славјанск и Краматорск. Но, сега, велат аналитичарите, со оглед на деградацијата на руските сили и нивниот недостаток на муниција по серијата неуспеси, таа цел изгледа неверојатно, особено по губењето на основата на североистокот.
„Руската војска сè уште се справува со нереални политички барања за да покаже напредок“, рече Мајкл Кофман, директор за руски студии во C.N.A., истражувачки институт во Арлингтон. „Но, со оглед на лошиот квалитет на расположливите сили и намалената артилериска муниција, малку е веројатно дека тие ќе бидат успешни“, додава тој.
Како што се приближува зимата и се намалуваат температурите, Бахмут брзо еволуираше во главниот фокус на Москва, при што големи нејзини сили – вклучително и неодамна мобилизираните трупи – се обидуваат да го опколат градот од исток и југ, пишува Њујорк Тајмс.
Стратегијата на Русија во Бахмут потсетува на заземањето на источните градови Северодонецк и Лисичанск во јуни. Таму, руските трупи се потпираа на огромен артилериски оган за да ги совладаат украинските сили. Но, на украинските сили со кои тогаш се соочија, исто така, немаа гранати и артилерија обезбедени од Западот. Сега ситуацијата е поинаква.
The frontline near #Bakhmut. Look at the mud and water in those trenches. Absolute horror to be there right now. Imagine the courage and mental strength that is needed. pic.twitter.com/WvfNU9qRvv
— NOËL 🇪🇺 🇺🇦 (@NOELreports) November 26, 2022
Како што Бахмут се претвора во битка за трошење, неговата стратешка важност исто така се промени. Дури и ако се намалија надежите на Русија за освојување на оваа област, оваа битка може да стане „црна дупка“ за Украина во која ќе загуби огромен број војници.
„Битките како Бахмут ги трошат силите што би можеле да се употребат на друго место“, рече Кофман, додавајќи дека руските сили користат луѓе кои ги сметаат за „потрошни“. Украинските сили што го држат Бахмут се составени од група единици, вклучително и 93-та механизирана бригада и 58-та моторизирана пешадиска бригада, искусни единици кои се истрошени од континуираните руски напади.
Војниците од другите бригади пристигнаа во последниве недели за да ги покријат празнините во редовите и да ги зајакнат формациите кои се опоравуваат од големите загуби. Но, иако бројот на ранети и загинати украински војници е голем, Русите имаат многу поголеми загуби, велат украинските војници.
left – photos from the First World War: the Third Battle of Ypres and the Battle of Verdun, 1916-1917.
right – photos of 🇺🇦 defenders from near #Bakhmut, November 2022. pic.twitter.com/KaVWncThdU
— UkrzaliznytsiaFella 🇬🇧🇺🇦 #NAFO (@trajaykay) November 26, 2022
Сергиј Череватил, портпаролот на источниот фронт на украинската армија, опиша како изгледаат битките за Бахмут. „Руските команданти фрлаат војници наоколу како топовско месо за да дознаат каде се нашите позиции за гаѓање“, изјави тој за Телеграф. „Кога првиот бран е мртов и украинските сили ќе ја потрошат својата муниција, тогаш тие повторно напаѓаат.
Јулиус Терехов, портпарол на 58-та независна моторизирана пешадиска бригада на украинската армија во Бахмут, рече: „Навистина е како Првата светска војна“. „Полињата на некои места беа полни со мртви Руси по нападот“, додаде тој.
#Bakhmut is now hell on earth. Hundreds of wounded are reported daily #ArmUkraineNow pic.twitter.com/y1eVJEv8BW
— Olena Halushka (@OlenaHalushka) November 27, 2022
Аналитичарите веруваат дека Владимир Путин е очаен за победа по серијата пресврти на бојното поле, а Евгениј Пригожин, основачот на Вагнер, фрла буквално се што може во градот. И покрај сите напори на Пригожин, линијата на фронтот се движи бавно и малку.
Институтот за проучување на војната, тинк-тенк со седиште во Вашингтон, објави дека неодамнешните коментари на Пригожин сугерираат дека тој се обидува да ги ублажи очекувањата за неговата офанзива. Пригожин, всушност, рече дека формациите на групата на Вагнер не се обидуваат да го заземат Бахмут, туку наместо тоа да ги исцрпат украинските сили.
Доколку „вагнерите“ навистина успеат да го освојат Бахмут, Пригожин се надева дека ќе ја добие поддршката од радикалниот дел од јавноста и армијата, кои долго време се незадоволни од руските порази.