Индија и Пакистан, две нуклеарни сили кои се појавија по распадот на Британската империја во 1947 година, досега водеа шест војни. Центарот на речиси сите конфликти беше Кашмир, планински регион кој е поделен меѓу две земји, но за кој сакаат да го преземат и двете.
Откако двете земји стекнаа независност, регионот беше причина за неколку војни и бројни крвопролевања. Индија го контролира најголемиот дел од територијата, додека Пакистан го оспорува нејзиното владеење, повикувајќи се на мнозинското муслиманско население. Индија е обвинета за напади и злосторства врз цивили, но пакистанските милитанти во неколку наврати истовремено извршија напади кои може да се класифицираат како терористички.
Откако Британците го напуштија потконтинентот, се појавија две нови држави – претежно муслимански Пакистан и поголемата, секуларна, но мнозинска хинду Индија. Поделбата доведе до голем бран насилство и конфликти: околу 500.000 луѓе беа убиени, а исто толку останаа без покрив над главата.
Само два месеци по независноста, избувна првата војна. Пакистан го поддржа муслиманскиот бунт во Кашмир, а тогашниот владетел на областа побара помош од Индија. Во замена, тој се согласи Кашмир да стане дел од Индија, но договорот останува контроверзен до ден-денес. Конфликтот заврши на 1 јануари 1949 година со воспоставување на линија за прекин на огнот.
Во април 1965 година, избувна нов конфликт поради граничен спор, кој се разгоре кога Пакистан ја премина линијата за прекин на огнот и влезе на индиска територија. Индија одговори со преминување на меѓународната граница во близина на Лахоре. Двете страни на крајот се согласија на прекин на огнот под покровителство на ОН.
Шест години подоцна, во 1971 година, повторно избувна конфликт, овојпат поради борбата за независност на Источен Пакистан, кој се наоѓаше на другата страна на Индија. Како што насилството ескалира во граѓанска војна, околу 10 милиони луѓе побегнаа во Индија.
Индиската армија интервенираше, а Пакистан капитулираше. Повеќе од 90.000 пакистански војници завршија во индиско заробеништво, а на 6 декември 1971 година се роди нова земја – Бангладеш. Пакистан го призна дури три години подоцна.
Во 1989 година, по повлекувањето на Советскиот Сојуз од Авганистан, исламските борци – поттикнати од растечкото незадоволство кај муслиманското население во Кашмир – започнаа бунт против индиската власт. Пакистан тврдеше дека дава само „морална и дипломатска“ поддршка, но Индија го обвини за обука и вооружување на сепаратистите.
Нов вооружен конфликт се случи во 1999 година кога пакистанските борци зазедоа позиции во индискиот дел на Кашмир во близина на Каргил. Индија одговори со воздушни напади, а тензиите се заканија да прераснат во војна од целосен размер.
Илјадници луѓе ги напуштија своите домови од двете страни на линијата. Во декември истата година, генералот Первез Мушараф изврши државен удар во Пакистан.
Во октомври 2001 година, 38 лица беа убиени во напад на собранието во Сринагар, а еден месец подоцна уште 14 беа убиени во напад на индискиот парламент. Индија повторно ги обвини пакистанските милитанти, а двете земји масовно собираат војници долж границата.
Во јануари 2002 година, пакистанскиот претседател Мушараф вети дека Пакистан повеќе нема да дозволи терористите да дејствуваат од негова територија, но Индија побара конкретни чекори.
Од 26 до 29 ноември 2008 година, десет напаѓачи од пакистанската група Лашкар-е-Таиба извршија координиран напад во Мумбаи. Убија 166 луѓе на повеќе локации – од железнички станици и кафулиња до болници и луксузни хотели. Девет напаѓачи се убиени, а еден е фатен. Индија тврди дека групата имала врски со пакистанското воено разузнавање, што Пакистан го негираше.
Во февруари 2019 година, Индија изврши воздушен напад врз она што го опиша како терористички камп во пакистанскиот Балакот. Еден ден подоцна, Пакистан започна контранапад.
Во воздушна битка, Пакистан собори индиски авион и го фати пилотот, кој по неколку дена беше вратен во Индија, со што избегна голем конфликт.
Во април 2025 година, вооружени напаѓачи убија најмалку 26 луѓе, главно индиски туристи, во туристичко одморалиште во близина на градот Пахалгам, во индискиот дел на Кашмир. Индија го нарече нападот терористички напад и рече дека има „прекугранични врски“, обвинувајќи го Пакистан дека го поддржува. За нападот одговорноста ја презеде групата на отпорот на Кашмир, блиска до онаа што го изврши масакрот во Мумбај.