Професорка по српски јазик и директорка на Петтата белградска гимназија Верица Ракоњац Павловиќ напиша потресен текст за девојчето од училиштето во Врачар кое истрчало додека траело пукањето да го спаси својот брат.
Во текстот директорката опишува што се случило во училиштето и апелира да не се пишува за ученикот кој пукал во децата, туку за храброста на девојчето кое го спасило нејзиниот брат.
Нејзината објава ја пренесуваме во целост:
– Љубовта на сестрата кон нејзиниот брат! Велат дека момчето – убиецот е од добро семејство и дека бил одличен ученик… Ниту е од добро семејство, ниту е одличен ученик, иако ги имал сите петки… Добро семејство е единствено она во кое има љубов меѓу членовите на семејството и кон другите луѓе, а сите други семејства се, за жал, повеќе или помалку лоши и тоа влијае на психата на секое дете и не може да се надомести со ништо.
Одличен ученик не е оној кој ги добива сите петки, туку оној кој е разумен, поразумен од другите деца. На спротивната страна на ова дете кое не сака никого, (за жал честа појава кај децата и возрасните во денешното време на отуѓување), стои девојче кое неверојатно успева да се спаси со својата смиреност, да избега од училницата…
Воодушевен сум од нејзината храброст да се помести од своето место пред убиецот кој пука на сите страни, а камоли да трча од четвртата клупа до вратата и да истрча од училницата… Таа училница се наоѓа на приземје, недалеку од излезот од училиштето… Кога веќе беше толку присебна и доволно храбра да истрча од училницата, по логика секој ќе требаше да се спаси и да трча кон излезот од зградата по најкратката патека… да побара помош на улица или кон канцеларијата на директорот и наставникот… Сето ова се наоѓа во близина на кабинетот за историја, веднаш по ходникот, веднаш зад аголот… Но не…
Не трчаше кон излезот од училиштето до кој ќе стигнеше многу брзо… Истрча лево, во спротивна насока, кон друг ходник, кон комплициран премин со тешка стаклена врата што требаше да се отвори и бројни скали, каде што убиецот можел да ја стигне ако тргнал по неа… Трчала по многу долг празен ходник, кој ги поврзува двете згради на ова училиште… Истрчала во спротивна насока од излезот на училиштето да дотрча во друга зграда каде што се сместени пониските класови на ученици.. А таму е нејзиниот помал брат.
Колку љубов носеше кога истрча од училницата и не истрча кон излезот туку истрча право во училницата на нејзиниот помал брат… да и каже на наставничката да ја заклучи училницата и да ги скрие децата… Тоа девојче не постапи онака како што би направиле повеќето луѓе чиј живот е во голема опасност… да се спасат и да истрчаат од зградата што е можно поскоро… Таа трчаше низ долги комплицирани ходници и скали до друга зграда (што не е блиску воопшто) да го спаси нејзиниот помал брат… Ова е Љубов.
Ова е дете од добро семејство кое го научило да сака… Иако животот и бил во опасност, иако била во шок и била сведок на страшна трагедија во својата училница, сепак имала свест и сила да трча и спаси нејзиниот помлад брат, а не само себе. Кажете им на вашите деца за ова мало девојче кое само љубовта и даде сила да побегне и да го спаси својот помал брат, во моментот кога нејзиниот живот беше најзагрозен.
Сите деца доживеаја голема тага и болка… само со примери на благородна љубов можеме да ги залечиме нивните рани… и нашите.
Нека спијат во мир ангелчињата што ги нема. Да ги спасиме децата што преживеаја. Немојте да кажувате дека момчето убиец бил одличен ученик, дека бил гениј, дека дошол од добар дом…
Ништо од тоа не е вистина. Ова мало девојче кое истрча да го спаси својот помал брат, кога животот и беше најзагрозен, е пример, за пофалба, за орден, за љубов кон друго битие, за хуманост, благородност, храброст, која вреди повеќе од секоја оценка и одличен успех и секој успех во животот и кариерата – напишал директорката, пренесува српски Телеграф.