Се ближи судењето на родителите на момчето убиец кое на 3 мај уби девет деца и училишниот чувар во основното училиште „Владислав Рибникар“ во Врачар. Истиот ден бил уапсен неговиот татко, а потоа од притвор се обидел да го пренесе својот имот на друг, негираше вина, што на трети мај го потврди и мајката на едно од убиените момчиња.
Таа гостуваше во телевизијата К1 и во тоа гостување зборуваше за првиот Меморијален натпревар за најдобри млади композитори, кој оваа недела се одржа во Фондацијата Коларч во Белград. Покрај концертот, посетителите имаа можност да погледнат и изложба на фотографии потпишани од убиеното момче, еден од учениците кои беа убиени во масовното убиство на 3 мај во ОУ „Владислав Рибникар“.
“После концертот се чувствував бескрајно горда, во исто време тажна, но бескрајно горда. Концертот беше прекрасен. Имаше многу емоции кај мене и кај другите родители. Можев да видам солзи, гордост, радост”, рече мајката за концертот а потоа спомена каков однос имала со нејзиниот син.
„Од раѓањето отсекогаш бескрајно се сакавме. Кога имаше 3,4 години, додека играше, му реков: „Знаеш дека Бог ме праша какво дете сакам, реков едно како тебе. Тој не ја сфати таа длабочина. Кога порасна, му кажав за тоа и реков дека навистина го мислам тоа. Потоа ме праша: „Исто како мене, и јас му велам така, не би менувал ништо. Не можев да им ја пренесам таа љубов на луѓето. Колку е важна, убава и неизмерна. Не штедевме љубов во семејството, а родителите постојано ги предупредувам дека нема да ги разгалат децата со љубов. Ги разгалуваме децата кога ќе почнеме да правиме нешто за нив, што тие веќе треба да го прават сами.
Во едно гостување кажав нешто за еден од нашите обичаи. Кога некој зјапа во телефонот или е занесен во некоја работа, да го прекинете со прашањето: „Дали ме сакаш?“ А тој вели: „Најмногу на цел свет“. Исто така, кога ќе види дека сум занесена во некоја моја работа, ми го кажува истото. Што ми е чудно сега од оваа дистанца, еден месец пред трагедијата, ме праша: „Мамо, дали ме сакаш“, а јас му реков „Бескрајно“. И во тој момент се запрашав, зошто менувам нешто што е исто со години, со години кажуваме ‘најмногу на цел свет’. Но, некој внатрешен глас ми рече дека морам да одам „надвор од државата“, светот ми е мал, морам да кажам бескрајно. Нему, на Бога“, истакна мајката на момчето.
Рече дека љубовта кон синот ја одржувала во овие тешки моменти и дека постојано му кажувала дека сака некој друг, но најмногу него.
„После концертот сопругот ми рече дека сум била добра, се плашев да не ме однесат емоциите, а јас ја гледам неговата слика и велам: „Се за тебе“. Ме обземаа емоции. Има тешки вечери или утра, за време на викендите. Кај нас секогаш беше живо, а тоа ми недостига. Ќе се излажам ако кажам дека не плачам – плачам. Имам навика да го отворам клавирот и да го замислувам. Да му пуштам да свири композиција што му се допаднала да ја свирам и можам да замислам“.
Притоа, таа го спомена и обвинението кое е покренато против таткото на малолетниот убиец.
„Не знам ни дали е соодветно сега да се зборува за тоа. Против таткото е покренато обвинение за дело против општата безбедност или како што законски се нарекува. Она што допира до сите нас родители е кој е одговорен за десетте изгубени животи? Дека она што не допира како родители е она што имавме можност да го видиме, а тоа е неизмерното, неописливо студенило на целото семејство. Таткото вели: „За што ме обвинувате, не чувствувам одговорност“ Тој е тој што го однел детето на стрелиштето, оружјето е негово. Дал дозвола детето да тренира со огнено оружје“, изјави мајката на убиеното момче, додавајќи:
„Јас бев една од мајките кои го испрашуваа момчето на рочиштето против неговиот татко. Имав можност да ја слушнам и подоцна да ја видам снимката. Меѓу другото, прашав дали знае дека го убил мојот син? Тој рече дека го сторил тоа. Без емоции. Гласот му беше ист четири часа. Подоцна го видов видеото. Мајка му седеше до него и не реагираше на моето прашање, само седеше. Сите нѐ поместува тоа.
Би сакала малку правдата да биде задоволена, што за нас, што за нашите деца, што за целото општество. Мислам дека ние како општество сè уште не сме целосно свесни што се случи“ – изјави мајката на трагично загинатото момче.