Уставниот суд на Република Македонија на денешната седница расправаше за целината на Законот за вршење на сметководствени работи, донесен 2012 година, како и за осум членови од тој Закон одделно, а расправата е поттикната со три иницијативи упатени до Судот.

Судот реши да поведе постапка во однос на член 30, став 1, точка 5 од Законот, кој предвидува ако сметководител или овластен сметководител биде осуден со правосилна судска пресуда во врска со работењето да биде избришан од соодветниот регистар.

Постапката е поведена затоа што одредбата предвидува граѓанин да трпи последици за недоволно дефинирано дело во врска со работењето, бидејќи недоволно е дефинирано делото и таа последица ја трпи надвор од правосилна судска одлука, а тоа не е во согласност со член 13, став 1 од Уставот, според кој само со правосилна судска одлука со која е утврдена вина и изречена казна граѓанинот може да трпи последици за своето однесување.

Во однос на другите одредби од Законот, како и за целината на Законот, Судот одлучи да не поведе постапка, затоа што оцени дека и целината на Законот и одделните одредби што се оспоруваат не ги доведуваат во прашање уставните определби.

Судот денеска поведе постапка и за Одлука на Советот на општина Центар во Скопје, донесена во април 2012 година, со која се врши изменување и дополнување на Детален урбанистички план „Долно Водно“, односно просторот од ОУ „Кочо Рацин“ па десно.

Поведувањето на постапката е затоа што Судот утврди дека откако Предлог-планот бил на јавна презентација и расправа во состав на кој биле примени и прифатени некои забелешки од граѓаните настанала промена на планот при што биле засегнати други граѓани, но на нив не им била дадена можност тие да дадат забелешки по ново утврдениот предлог план со што не била обезбедена постапката предвидена со Законот за просторно и урбанистичко планирање и се создавала правна несигурност со што се довело во прашање владеењето на правото. Истовремено на седницата беше изречена привремена мерка запирање од извршување на поединечните акти и дејства до донесување на конечна одлука на Судот.

Судиите не поведоа постапка за Законот за радиодифузна дејност, во врска со тоа дали определувањето трговци-поедници кои имаат до 20 вработени да плаќаат една радиодифузна такса има уставна основа. Неповедувањето на постапката е затоа што радиодифузната такса е јавна давачка која според член 33 од Уставот на РМ се воведува со закон, при што секој субјект е должeн да ја плаќа таа давачка без оглед дали користи или не радио и ТВ сигнал, па поради тоа таквата определба на законодавецот има уставна определба.

Судот расправаше и не поведе постапка за одредба од Тарифниот систем за продажба на електична енергија, донесен 2011 година од Регулаторната комисија за енергетика. Неповедувањето на постапка е затоа што беше оценето дека за различни категории тарифни потрошувачи (тоа се оние кои трошат 35 киловолти напонско ниво, оние кои трошат шест до 10 киловолти, како и оние кои трошат 0,4 киловолти напонско ниво, односно домаќинствата), може да се определува различна тарифа со оглед дека во прашање е различна стока поради што не се доведува во прашање слободата на пазарот и еднаквоста на граѓаните. Значи за различна стока оправдано е да има различна цена.