Американскиот претседател Доналд Трамп изјави дека „донел некаква одлука“ за можна акција во Венецуела, по серијата брифинзи оваа недела и значителното зголемување на американските сили во регионот, објави Си-Ен-Ен.
Според четири извори запознаени со дискусиите, високи претставници на Пентагон и разузнавањето му презентирале на Трамп широк спектар на опции – од воздушни напади врз воени и владини цели во Венецуела, до напади врз рути за трговија со дрога, до подиректно сценарио: потенцијално отстранување на претседателот Николас Мадуро.
Американската војска во последните недели концентрираше значајни сили на Карибите како дел од операцијата „Јужно копје“. Најголемиот носач на авиони во светот, „УСС Џералд Р. Форд“, придружуван од повеќе од десетина воени бродови – крстосувач, разурнувач, ракетен и команден брод за воздушна одбрана, амфибиски платформи и најмалку една подморница. Исто така, распоредени се околу 15.000 војници, додека 10 авиони Ф-35 се преместени во Порторико.
Експертите го опишуваат ова ниво на ангажман како „без преседан“ во современата политика на САД кон Латинска Америка.
„За да се најде нешто споредливо, мора да се вратите во 1989 година и инвазијата на Панама“, рече Ерик Фарнсворт од еден тинк-тенк од Вашингтон.
На Трамп му беа претставени опции за дејствување во Венецуела од страна на министерот за одбрана Пит Хегсет и началникот на Здружениот штаб на вооружените сили, генерал Ден Кејн, како и од државниот секретар Марко Рубио и неговиот поширок тим за национална безбедност.
На двата состанока се дискутираше за специфични цели и потенцијалните последици од каква било акција. Иако Трамп претходно ја поддржуваше идејата за „промена на режимот“ во Венецуела, во неодамнешното интервју за Си-Би-Ес тој рече дека „не размислува за напади на венецуелска почва“ – што Си-Ен-Ен го протолкува како претседателот сè уште да има двоумење.
Американската администрација призна дека во моментов нема јасна правна оправданост за напади врз копнени цели, но дека „може да се создаде таква“. Сепак, одлуката би носела значителни ризици – од вооружен отпор од венецуелската војска до можен политички удар врз базата на Трамп, која е против влегувањето на САД во нови долготрајни војни.
„Американскиот народ не гласаше за Трамп да води уште една странска војна“, рече еден републикански конгресмен, предупредувајќи дека долгата интервенција би можела да предизвика сериозен отпор дури и меѓу републиканците.
Венецуелскиот претседател Николас Мадуро го осуди зголемувањето на американската војска, нарекувајќи го обид да „донесе војна во Јужна Америка и Карибите“. Тој рече дека интервенцијата би можела да доведе до сценарија како „уште една Газа“, „нов Авганистан“ или „нов Виетнам“.
Каракас најави почеток на „масовна мобилизација“ на војници и опрема како одговор на можните потези на САД.
Соборувањето на Мадуро би бил голем политички триумф за Вашингтон, кој во 2019 година го поддржа неуспешниот државен удар и го призна Хуан Гваидо за лидер на Венецуела. Потенцијалните резултати се наведуваат како:
слабеење на антиамериканскиот блок во Латинска Америка,
зајакнување на борбата против трговијата со дрога,
можност за енергетски договори со новите власти.
Сепак, неуспехот на операцијата или долгата интервенција носи огромни безбедносни и политички последици.
Иако рече дека „донел некаква одлука“, Трамп одби да каже какви мерки ќе преземе.
Си-Ен-Ен известува дека сè уште е можно претседателот да одлучи да не преземе никаква директна акција – и покрај фактот дека нивото на воени подготовки е „највисоко во последните 35 години“.
Американската јавност, Конгресот и регионалните сојузници сега чекаат да видат дали сигналите на администрацијата и военото присуство ќе се претворат во конкретна акција – или во притисок без непосреден удар.