Прашањето за сириските бегалци во Турција се претвори во приоритетна тема пред неделниот судир на двајцата кандидати за претседателската функција, а Реџеп Таип Ердоган и Кемал Киличдароглу се натпреваруваат да понудат најагресивен план за депортација.
Според официјалните податоци, во Турција има 3,3 милиони сириски бегалци. Голем број од нив се подготвени да се вратат, но под услов конфликтот да заврши, да им се обезбеди безбедност, услови за живот и други хуманитарни потреби.
Иако плановите на двајцата кандидати се суштински различни, заедничко им е недостатокот на почитување на меѓународните закони или договори со ЕУ, што се заканува дополнително да ги заостри односите на Анкара со Брисел и Вашингтон.
Во времето на потпишувањето на Конвенцијата за бегалци во 1951 година, Турција се обврза да ја прифати дефиницијата за бегалци, но и обврската да не присилува депортација доколку на бегалците им се заканува опасност по враќањето во нивната земја на потекло. Така, во 2016 година беше потпишан договор со ЕУ, според кој Турција доби шест милијарди евра со цел да ја подобри хуманитарната состојба и да ги спречи бегалците да патуваат понатаму во Европа.
Групите за човекови права, сепак, тврдат дека Анкара насилно протерала околу 155.000 Сиријци, потпирајќи се на апсења без обвиненија или присилна согласност. Затоа, многу Сиријци и аналитичари очекуваат големо зголемување на судењата на Сиријците во Турција, без разлика кој ќе победи во недела.
Во меѓувреме, антиимигрантските чувства во Турција се зголемија. Според податоците на UNḪCR, дури 82 отсто од Турците побарале Сиријците да бидат депортирани во 2021 година, за разлика од 49 отсто четири години претходно. Работат на црно, ни ги земаат работните места и ја намалуваат цената на трудот, е најчестата критика. Тие не можат да се интегрираат, тврдат критичарите, иако повеќето веќе имаат турски пасоши.