Платото пред капелата на белградските гробишта Лешче со поглед на Сава и Дунав беше претесно за да ги прими сите што дојдоа да му оддадат почит на трагично убиениот чувар Драган Влаховиќ. Колони ученици со рози и свеќи, заедно со родители и ученици, го пречекаа омилениот вујко Драган. Многу момчиња и девојчиња не можеа да ги задржат солзите и беа неутешни.
Пред да биде погребан Драган, членовите на неговото семејство одржаа краток говор.
-Тој беше еден од најмладите членови на семејството Влаховиќ, секогаш вреден, насмеан и подготвен за шега. Несебично и големо срце. Посебно се врзуваше за деца бидејќи немаше свои. Некои сегашни средношколци рекоа дека чичко Драган ги видел насмеани од прво до осмо одделение. Тој покажа голема храброст, мислејќи дека ќе успее да го запре водството што му доаѓаше и да ги заштити најмалите. Ние немаме право да го именуваме нашиот Господ, тој ни даде живот, тој има право да го земе, но не требаше да биде вака. Очекувавме се, не ова. Фала ти Боже за се, но требаше некако да го спречиш ова. Ваквиот одговор на децата говори за големината на Драган, ни ги исполнува срцата. Ви благодариме што ни го разубави детството и животот, со нетрпение ја очекувавме секоја средба со вас. Вујко ми, ти беше мојот трет родител. Не можев ни да замислам дека ќе дојде овој ден, дека ќе дојдам јас, а ти нема да бидеш во дворот. Ти благодарам за се што ме научи во животот. Јас и ти знаеме дека сме поминале низ се. Сите те сакаме многу, повторно ќе се сретнеме. Србија е завиена во црно, сите те жалиме. Каде и да се појавиш, сонце грееше – рече неговиот внук.