Бројот на жртви во железничките несреќи продолжува да расте. Најмалку 57 семејства се обвиени во црно, а точниот број на исчезнати се уште не е познат. Спасувачите ги вложуваат последните напори да извлечат барем фрагмент од купот јагленисана маса што остана по судирот на возовите, што би помогнало во идентификацијата.
Пред болницата во Лариса, каде насобраните роднини чекаат вести и се соочуваат со трагичната вистина при добивањето на резултатите од ДНК анализата, се е подраматично. Трпението е при крај, гневот расте бидејќи се чека предолго за информации за бројот на исчезнати лица, на социјалните мрежи се објавуваат фотографии од изгубените, додека роднините во очај молат барем нешто да се донесе од местото на трагедијата за да можат да се поздрават и да ги погребаат своите најблиски.
Психијатарот Сава Савопулус, зборувајќи за душевната траума што ја доживеале роднините, вели дека „земјата им исчезнува под нозете“ и дека им е особено важно да имаат барем нешто материјално, барем кусур, пепелта на оние што ги изгубиле така дека можат да ги „отпатуваат“.
„Срцето на еден родител не можеше да издржи со што се соочија спасувачите по несреќата“, изјави Мина Гага, заменик министер за здравство.
„Ќе се сеќавам на мојот син насмеан и полн со надеж доаѓа од Атина, каде што требаше да разговара со родителите на невестата. Се уште чекаме синот да не контактира“, вели таткото на младиот Павлос Асланидис, барајќи судството да си го исполни долгот и да ги казни виновниците.
„Не сакам никаква поддршка или лаги, сакам некој да ми каже дека ваква несреќа никогаш повеќе нема да се повтори“, вели млад човек од Лариса кој ги загубил 15-годишниот брат и татко.
Двајца браќа од семејството Плакиа од Каламбаки ги загубија трите ќерки: 20-годишните близнаци и нивната сестра. Антонија, која ги загуби сопругот и петгодишниот син, раскажува за ужасот што го преживува: „Треба да ја препознаам пепелта, како ќе го направам тоа, не можам ни да ја закопам“.
И оваа трагедија има свои херои. Двајца млади мажи, 16-годишниот Ангелос Чамурас и 20-годишниот Јоргос заедно спасиле 36 патници. Кога излегле од последните, речиси неоштетени вагони, без размислување се упатиле кон веќе зафатените од оган и ги извлекле повредените.
Судството брзо реагираше, а началникот на станицата во Лариса, кој се испостави дека ја презеде функцијата пет дена пред трагедијата, денеска треба да биде на суд. Првото вештачење покажува дека од кобните петнаесетина минути и околу 18 километри, во кои двата воза се сретнале на иста пруга, барем цели 5,5 километри, можел да види дека патничкиот воз е на погрешна пруга.
Она што ја шокира јавноста се фактите за состојбата на железницата, кои барем судејќи според изјавите на луѓето кои работат во системот, покажуваат дека патувањето со грчките возови во 2010 година било многу побезбедно од денес. Министерот за транспорт Костас Караманлис во оставката рече дека практично 70 отсто од модернизацијата на железничкиот сообраќај е завршена и дека во септември оваа година треба да биде во функција новиот европски систем.
Цената за доцнењето ја платија патниците од „младинскиот воз“, како што денеска го нарекуваат несреќниот состав. Во нивно име бран протести се шири низ Грција. На улиците на Атина има немири, во Лариса илјадници студенти и граѓани се во протестна поворка со порака: „Ние сме гласот на оние што не се таму, глас кој никој нема да го потисне“.