Форин полиси
Американското списание „Форин полиси“ смета дека за време на кризата со коронавирусот, европските земји започнаа повторно да ги воспоставуваат своите граници и да прават разлика меѓу нив и „другите“, што создаде посилно чувство за европска припадност, што не беше без политички последици.
Форин полиси, во извештајот на холандската новинарка и дописничка Каролин де Грујтер, наведува дека кризата предизвикана од пандемијата на коронавирусот ги натера европските земји повеќе да разговараат за нивните заеднички граници и заедничкиот идентитет.
Де Грујтер во текстот вели дека европското време на „замаглени граници“ започнало да се приближува кон крајот, бидејќи границите – и ментални и физички – се воспоставени меѓу Европејците и остатокот од светот од повеќе причини. На пример, проектот Брегзит ја принуди Европа да постави граница со Велика Британија. Границите се, исто така, одговор на соочување со терористичките закани, но причината и најсилниот мотив за овој ново- стар тренд беше пандемијата на коронавирусот.
Зависност од внатрешниот пазар
Форин Полиси смета дека пандемијата првично доведе до хаос во Европа. Секоја земја членка на Европската унија донесе свои национални мерки, а заедничкиот европски пазар беше сериозно нарушен, откако некои земји беа херметички запечатени, а други одземени пратки со медицински маски наменети за нивните соседи.
Форин Полиси смета дека пандемијата првично доведе до хаос во Европа. Секоја земја членка на Европската унија усвои свои национални мерки, а заедничкиот европски пазар беше сериозно нарушен, откако некои земји беа херметички затворени, а други одземаа пратки со медицински маски наменети за нивните соседи.
Ова ги шокираше владите на Европската унија, пишува списанието, што ги поттикна да дејствуваат, бидејќи со сигурност знаеја дека, без оглед на разликите меѓу земјите-членки, безбедноста и просперитетот на повоена Европа зависат од внатрешниот пазар. Овој пазар е економска и политичка основа за цела Европа и ниту една влада на ЕУ не сакаше да се откаже од него.
Европските влади веднаш ги организираа своите редови и ги забрзуваа процедурите за камиони на внатрешните граници преку системот „зелена лента“, испраќајќи медицинска опрема едни на други и организирање финансиска помош за најпогодените области.
За време на кризата со еврото, на овие европски влади им требаа три до четири години да формираат фонд за спасување, додека оваа година тие формираа фонд за обновување од приближно 750 милијарди евра во рок од три или четири месеци, кој вклучува „револуционерен“ заеднички механизам за давање заеми од буџетот на ЕУ.
Одеднаш, оваа „солидарност“ и даде ново значење на европската припадност. Германците им ја отпеаја песната Бела Чао, која е добро позната револуционерна италијанска песна, на Италијанците, кои беа во целосен карантин. Француските и холандските пациенти со Ковид-19 се лекуваа бесплатно во германските болници. Адвокатите земаа слободни денови за да работат во болници, а луѓето, едни на други си ги купуваа потребните продукти.
Заштитата поважна од целосната слобода
Американското списание нагласува дека во европското општество се појави „ново расположение“ по пандемијата на коронавирус, затоа што „идејата дека поединците можат да се грижат едни за други стана залудна … Помина времето кога слободата беше најголемо добро. Сега се засолништата и заштитата поважни“, според германскиот социолог Хајнц Буде.
Во време кога повеќето европски граѓани сакаат внатрешните граници на континентот да останат отворени, тие истовремено инсистираат на тоа подобро да се контролираат надворешните граници. Прашањата за почитување на човековите права, владеењето на правото и демократијата се исто така меѓу главните приоритети, што укажува на јасна „противречност“ меѓу двете визии.
Пред десет години, Европа се чинеше дека е поделена меѓу космополите и националисти, но сега сите веруваат, вклучително и космополитите, дека Европа повеќе не е во можност да зависи од другите и дека мора да има „стратешка независност“ и дека границите и разграничувањето го формираат столбот на оваа независност. . На овој начин, Европа, некогаш заедница по избор, стана „заедница на потреби“.
Форин Полиси заклучува дека многу Европејци, не само националисти, стравуваат дека ќе ја изгубат контролата во опасниот свет и всушност почнуваат да гледаат на Европската унија како на средство за зајакнување на нивниот национален суверенитет. Тие можеби се незадоволни од ситуацијата во Европската унија, но секако се задоволни што живеат „во неа“.