Дописникот на Би-Би-Си од Пекинг, Стивен МекДонел, објави интересна анализа за ескалацијата на конфликтот меѓу Кина и САД поради посетата на Ненси Пелоси на Тајван.
Проблемот со ескалацијата е што е тешко да се повлече. Сега кога претседателката на Претставничкиот дом на американскиот Конгрес успеа да го посети Тајван, што ја прави највисока американска функционерка која го направила тоа во последните 25 години, зарем и другите не сакаат да го сторат тоа во иднина?
Сега кога Кина најави големи вежби со боева муниција толку блиску до Тајван, зошто да не го повториме тоа? Секојпат кога кинеските борбени авиони летаат во близина на Тајван во се поголем број, се поставува нов стандард на „нормалност“. Ако следниот пат кинеските авиони и тела не се толку блиску, каква порака испраќа Пекинг?
Не така одамна, планот на Кина за Тајван вклучуваше ангажман. Младите од Кина патуваа низ цел Тајланд, остров кој Кина го тврди како своја територија. Бизнисите од Тајван отворија филијали низ цела Кина.
Но, пристапот на Кина кон Тајван под претседателот Кси Џинпинг стана многу позлокобен. Има многу поголем притисок врз Тајпеј пишува дописникот на Би-би-си.
Оние со милитаристички тенденции во повисоките ешалони на кинеската комунистичка партија сигурно тајно ја поздравиле посетата на Ненси Пелоси на Тајван. Имено, тоа им овозможи да ги заострат односите и воените игри околу Тајван како подготовка за, како што гледаат, неизбежното доаѓање на денот кога Кина насилно ќе го окупира островот.
Најголемиот предизвик за регионалната стабилност е фактот што јавниот став на сите клучни актери за Тајван е смешен. Тоа е речиси како огромна игра каде што сите се преправаат, но станува се потешко и потешко да се одржи тој изглед.
Кина се преправа дека Тајван сè уште е дел од нејзината територија, иако островот сам ги собира даноците, гласа за сопствената влада, издава свои пасоши и има своја војска. Америка се преправа дека не го третира Тајван како независна земја, иако му продава напредно оружје и, повремено, испраќа свои високи функционери на, како што изгледа, официјални посети.
Сè поочигледно е дека не е потребно многу за ова површно шоу, дизајнирано да гарантира статус кво, целосно да се распадне. Опасноста за светот лежи во тоа што во Пекинг има такви кои би сакале тоа да се случи, се вели во анализата.
Кинеската комунистичка партија со децении шири слична реторика за Тајван преку строго контролираните медиуми, но идејата за војна насочена кон освојување на островот никогаш не била реална. Тоа веќе не е така, истакнува Мекдонел.
Меѓу соговорниците на дописникот на Би-Би-Си постои верување дека Кси сака да го окупира Тајван за време на неговиот мандат, што би му донело статус на бесмртен, односно лидер кој успеал да ја обедини татковината.
Хонг Конг, град кој со децении беше проблем за Кина, веќе е ставен под контрола на Пекинг и порано отколку што многумина очекуваа. За неколку месеци, Кси треба да влезе во историски трет мандат. Тоа може да отстрани дел од притисокот, вели Мекдонел.
Имено, сега кога може да остане на власт онолку колку што сака, за разлика од претходните лидери како Мао Це Тунг кој беше ограничен на само два мандати, Кси најверојатно нема да почувствува притисок да го нападне Тајван што е можно поскоро.