Никола Селаковиќ
Министерот за правда вели дека имал желба да стане патријарх и дека го сакал сликањето. Роден е во Нова Варош, а на возраст од шест години се преселил во Белград каде што бил многу тажен бидејќи не можел за време на викендите да оди на село, пишува српски „Блиц“.
Кори Удовички
Удовички која што е министар на локалната самоуправа и државна управа во Владата на Република Србија и поранешен гувернер на Народната банка на Србија вели дека иако е родена во Боливија, сепак спомените од најраното детство ја врзуваат за Белград. Името и го дала нејзината мајка која во тоа време го истражувала јазикот на Инките, според кој Кори занчи сонце.
Борис Тадиќ
Лидерот на СДС и поранешен претседател на Србија кој пораснал на Дорќол, бил темпераментно дете, а неговата мајка Невека вели дека немало подобар од нејзиниот син.
Маја Гојковиќ
Претседателката на Собранието и функционер на СНС потекнува од Нови Сад. Била добро дете и одличен ученик. Таа се сеќава на единствената непромисленост која што ја направила во детството, односно кога со црвен кармин на мајка и го исцртала белиот фустан кој што татко и и го донел од странство. Се занимавала со балет, а на 14 годишна возраст одлучила дека ќе се запише на политички науки и дека ќе се занимава со политика. Мајка и ја посоветувала да запише право и на 24 години станала адвокат.
Братислав Гашиќ
Министерот за одбрана кој потекнува од Крушевац признава дека бил немирно и темпераментно дете.
-Кога бев мал ме викаа Гаша. Бев немирно дете но имав многу другари. Обожавав да играм фудбал – вели за „Блиц“, Гашиќ.
Александар Вучиќ
Претседателот на Владата бил одличен ученик и во основното училиште и во Земунската гимназија, победник на градските и републички натпревари по историја, но и пионерски првак во шах во Белград. Тренирал кошарка и играл фудбал.
-Како дете бев немирен и непослушен, по цел ден бев надвор и играв фудбал и кошарка. Но секогаш бев добар ученик -вели тој.
Милутин Мркоњиќ
Функционерот на СПС и поранешен министер вели дека израснал на Славија.
– Имаше тука доста простор за игра и убаво детство. Тука се роди и првата љубов кон градежништвото. Беше тоа во педесетите години кога во тој дел од градот се ѕидаа големи згради. Целиот живот ми се случуваше во близина на крајот во кој израснав. Секогаш бев добар ученик. Како дете ме викаа Медвед, бидејќи бев поголем од моите врсници, а Мрка подоцна во гимназиските денови – раскажува Мркоњиќ.
Снежана Богосављевиќ
Богосављевиќ која што е министерка за земјоделство и заштита на животната средина вели дека како дете била доста дружељубива и дека ги сакала животните. Често во својот дом носела мачки од улица, поради што родителите ја критикувале.
Бојан Пајтиќ
Лидерот на ДС вели дека бил доста совесно и агилно дете. Посетувал музичко училиште, тренирал атлетика, глумел во аматерскиот театар и бил одличен ученик. Меѓутоа бил тажен бидејќи немал брат или сестра. Тој додава дека разговарал на таа тема со родителите, но дека откако разговорите не вродиле со плод, тој ги бојкотирал односно не разговарал со нив се додека не ја добил сестра си Ивана.
Драган Марковиќ Палма
Лидерот на ЈС за „Блиц“ вели дека како дете никогаш не се играл.
– Татко ми и дедо ми имаа своја фирма и со нив од мали нозе правев тули. Секогаш имав работни обврски и немав време за игра. Не одев ниту на море, а татко ми велеше ќе одиш кога другите нема да можат. Првпат видов море на 19 години. Бев добар ученик. Денес се играм со внуците, за да го надополнам она што го пропуштив во детството – вели тој.
Иван Тасовац
Српскиот министер за култура вели дека мајка му редовно му го читала Бенџамин Спок, кој во тоа време бил хит во воспитување на децата.
– Моето воспитување беше чудна мешавина од американска психологија и балкански ум. Кон фудбалот имав целосно ренесансен однос, играв секаде. Бадниковата вечер ја пречекував кај баба и дедо, а Божиќ во родителскиот дом.
Жарко Кораќ
Поранешен заменик на премиерот и основач на СДУ, вели дека Белград во кој израснал не личи на денешниов.
-Улиците беа пусти, бидејќи немаше автомобили, па често се игравме на нив. Вечерите беа тивки, телевизија немаше , а и радио апаратите беа во мал број. Зимно време се санкавме на Ташмајдан, а во летото се капевме во Сава- вели Кораќ.
Расим Љајиќ
Министерот за трговија вели дека училиштето и фудбалот го одбележале неговото детство.
-Детството го поминав на ливадите. Бев најдобар ученик и еден од подобрите фудбалери во мојата генерација. Не бев немирно дете – раскажува тој.
Синиша Мали
Градоначалникот на Белград вели дека како мал бил дебело немирно дете, кое не се делело од топката. Возел велосипед, а обожавал и санкање.
Зорана Михајловиќ
Министерката за градежништво, сообраќај и инфраструктура е родена во Тузла, но сите спомени од детството ја врзуваат за Нов Белград, каде што како ученик на генерацијата го завршила основното училиште. Таа вели дека била немирно дете, исто како и нејзиниот син денес. Доста рано научила сама да се бори за себе, а знаела и физички да се пресмета со оние кои велеле дека е дебела.
Вања Удовичиќ
Министерот за спорт и млади вели дека одсекогаш го сакал спортот, особено водените спортови. Тој додава дека пливањето му било монотоно поради што се определил за ватерполо, меѓутоа секогаш сметал и дека образованието е исто така доста важно.
Ивица Дачиќ
Министерот за надворешни работи со гордост истакнува дека е дете од село, син на полицаец и домаќинка. Бил беспрекорен ученик од основното училиште па се до завршување на студиите, а научил да чита уште во третата година.
Политичките амбиции биле видливи уште во времето кога како дете гледал дневник.
-На родителите и на соседите им ги раскажував вестите, глумејќи спикер. До петтата година научив убаво да пишувам, но ги знаев и сите главни градови, реки и планини – вели Дачиќ и додава дека сепак со радост се сеќава на времето кога баба Олга му подготвувала, суво месо, кајмак и пржени компири.
Драган Ѓилас
Поранешниот лидер на ДС истакнува дека бил немирно дете.
-Често зборував на часовите, но бев добар ученик па ме толерираа. Ме нарекуваа Дики, а многу го сакав спортот – раскажува тој.
Александар Антиќ
Министерот за рударство и енергетика вели дека детството му го одбележале училиштето и спортот. Како дете живеел во центарот на Белград, а бил среќен кога со мајкаму и баба му одел на пазар.
-Од мал ме викаа Саша и кога ќе ги слушнев родителите како ми се обраќаат со Александар, знаев дека сум направил нешто што не треба. Училиштето и спортот ми беа преокупација. Бев полн со енергија, но како што вели мајка ми добро и послушно дете – вели Антиќ и додава дека тренирал пливање, фудбал, коашарка но играл и пинг понг и шах.
Александар Шапиќ
-Имав среќно детство и бев омилен во друштвото. Поради тоа што од мал започнав да се занимавам со спорт, со родителите одев на море само до деветата година, а најдраги ми се одморите кои ги поминавме во Хрватска- раскажува Шапиќ .
Е. Г.