На денешен ден е роден Коста Солев Рацин (1908 – 1943) еден од најистакнатите македонски интелектуалци и поети во периодот помеѓу двете светски војни. Најпознат е по својата збирка песни „Бели мугри“, поради која се смета за основоположник на современата македонската литература.
Блаже Конески за него рекол: „Во Рацин имаме најиздигнат македонски народен интелектуалец од неговото време, најкултурен наш човек. Тоа што го рекол и како го кажал, Рацин за богомилите, не можеше да го постигне тогаш ниеден друг македонски интелектуалец. Чест му чини на Рацин дека тој од обичен работник – грнчар со упорно самообразование се издигна така високо.“
Своите први песни ги пишува во 1928 година. Од таа година датира неговата младешка љубов кон Рахилка Фирфова која го инспирира да ги напише своите љубовни стихови со крв и мастило на 31 дописна картичка и стихозбирката „Антологија на болката” останата во ракопис.
Есента истата година во загрепското списание „Критика“ ги објавува расказот „Резултат” и песната „Синови на градот”. Следните свои песни ги објавува во 1930 година во сараевското списание „Снага” каде што ги објави „Од фабриката”, „Во предвечерието”, „Да се биде човек“ и веќе спомнатата „На челичната машина“. Во 1931 година во загрепската „Литература” го објавува есејот „Хегел”, а во периодот околу 1931 година го започнува својот роман „Опиум“ („Афион”) од кого се сочувани само фрагменти.
Во 1932 година заедно со скопскиот графичар Јован Ѓорѓевиќ и кумановскиот монополец Александар Аксиќ ја издава стихозбирката „1932“, во која е објавена една од Рациновите најсилни песни „Огномет”.
Песната „До еден работник”, прва на македонски јазик, ја објавува во загрепското списание „Књижевник” во 1936 година, по излегувањето од затвор, а во 1939 година во Самобор ја печати стихозбирката „Бели мугри”. Стихозбирката е испечатена во 4000 примероци и се растура по цела тогашна Југославија и во Пиринска Македонија.