Националните химни се песни за гордост и патриотизам кои се изведуваат на секој меѓународен натпревар и доделување на медали. Меѓутоа, зад некои химни стојат чудни и изненадувачки приказни.
Поради својот жив ритам француската химна е една од најпознатите во светот. Од 1792 година кога била напишана, француската химна ги инспирирала револуционерите од Грција до Русија. Оваа химна била пеена и за време на протестите на плоштадот Тјенанмен во Кина. Иако авторот на химната Claude Joseph Rouget de Lisle Марсељезата ја напишал за само неколку часа, како вид на инспирација за француската војска пред војната со Австрија, повеќе никогаш не напишал ништо вредно за сеќавање.
Иста песна, различни верзии
Англиската химна God Save the Qween првпат била објавена во 1745 година. Мелодијата почнала да се поврзува со патриотизмот во толкава мера што почнале да ја користат и други земји со други зборови. Лихтенштајн и денес ја користи истата мелодија за својата химна Oben am jungen Rhein. И на авторите на химните на Оман и Зимбабве Марсељезата им била инспирација.
Пишување на химна финансиски не се исплатува
Многу композитори на национални химни за својот труд добиваат малку или воопшто не добиваат пари. George Kakoma, композитор на националната химна на Уганда, пред да умре ја тужел тамошната влада бидејќи во 1962 година за компонирањето на химната му платиле само половина долар.
Душан Шестиќ, автор на босанскохерцеговската химна, поминал малку подобро, бидејќи добил 6.000 КМ. Мидо Самуел, автор на најновата химна во светот, химната на Јужен Судан, за својот труд добил само гордост.
Присилно стишување на химните
Шпанската химна, која на почетокот претставувала најава на доаѓање на кралското семејство, како и химната на БиХ се познати по тоа што немаат текст. Косово за својата национална песна исто така нема текст, бидејќи косовската влада се плаши дека пеењето на албански јазик може да ги навреди Србите кои живеат на Косово. Тоа значи дека повеќе луѓе ја игнорираат оваа химна и ја пејат албанската или српската.
Химната на Непал, иако звучи како нежна народна песна, е една од најисполитизираните химни во светот. Напишана е во 2006 година, по 10 годишната војна во која Маоистите кренаа глас против кралот.
Исфрлени стихови
Повеќе оригинални национални песни имале шест или повеќе строфи, но повеќе строфи се исфрлени. Сепак, строфите кои недостасуваат често најмногу говорат за историјата на земјата. Ако ги гледаме земјите од Јужна Америка, може да се види дека луѓето тогаш биле среќни што се ослободиле од шпанската власт. Во текстот на аргентинската химна Шпанците биле нарекувани со разни погрдни имиња. Во 1900 година тие строфи биле исфрлени од употреба, за да се избегнат навредите.
Малку се знае и за авторот на химната на Барбадос, Лорд Бургес, кој напишал некои од најпознатите песни на Хари Белафонте. Химната на Барбадос ја напишал случајно кога бил на одмор во таа земја и запознал некои луѓе кои го замолиле да компонира песна.
Скратување на химни
Со цел химните да вклучуваат што повеќе народи постои загриженост дека тие можат да бидат долги. Така на пример, Израел се сретнува со притисоци да ја промени својата химна Хатиквах за да може во текстот да ја опфати и арапската популација.
Сепак, олимписките правила налагаат химната да не трае повеќе од 80 секунди, па така најверојатно дополнителните зборови нема ни да се пејат, пишува Би- Би-Си.