Во интервју за Гардијан, актерката Шерон Стоун ги откри темните семејни тајни што и призна како мозочниот удар ѝ го промени животот.
Актерката зборуваше за тоа како нејзиниот дедо бил насилен злоставувач и педофил. Таа рече дека немало ден во животот на нејзината мајка кога не била претепана, па затоа призна дека тој ја злоставувал неа и нејзината сестра кога биле мали девојчиња.
„Мислам дека злоставувањето е причината зошто сите сестри на мајка ми полудеа. Сите се лекуваа од ментални проблеми. Имаше пет од нив и само мајка ми доживеа над 50 години. И имаа уште неколку сестри кои починаа во раното детство“, рече таа.
Актерката потоа зборуваше за личното злоставување што го доживеала од нејзиниот дедо. Во своите мемоари, таа опиша како била заклучена во соба со нејзините баба и дедо. Во еден дел, таа рече дека влегла во собата кога тој изгледал како сексуално да ја напаѓа нејзината сестра. И тој сексуално ја злоставувал и Шерон Стоун.
„Избегав од него кога имав пет или шест години, пред да стане сериозно сексуално насилен кон мене. Бев многу досетливо дете. Се извлеков со многу поблага злоупотреба од другите“, рече таа.
Стоун знае дека изнервирала многу луѓе откривајќи ги семејните тајни, но е подготвена да ја плати цената.
„Кога си таа личност што го прекинува семејниот синџир, никој не те сака, нели? Твоето семејство не те сака, твоите пријатели не знаат што се случува со тебе. Луѓето едноставно мислат дека си луда и дека нешто не е во ред со тебе“, објасни таа.
Сепак, не само детството било тешко за неа. Актерката доживеа речиси фатален мозочен удар на 43-годишна возраст. Чудо е што преживеала бидејќи мозокот ѝ крварел девет дена, а лекарите ѝ дале 1 процент шанси за преживување. Морала повторно да научи да оди, да зборува, да чита. Улогите што ѝ ги нуделе биле безвредни.
„Стигнав до точка кога, по мозочниот удар, и кога никој не ме сакаше, а луѓето ми нудеа само глупави, безвредни улоги, решив дека повеќе нема да работам“, рече таа, корегирајќи се себеси дека повеќе нема да прифаќа улоги што не ги сака, што во пракса значеше – да не работи.