Автократскиот режим на овој начин си ја предизвикува судбината, меѓутоа тој систем исто така не може да се разруши преку ноќ и ако тој им гарантира на надворешните партнери стабилност и ред, веројатно тие ќе се обидат да го сочуваат тоа, вели универзитетскиот професор Денко Малески во неделното интервју на Радио Слободна Европа.
Разговорите во Брисел завршија без договор. Какви се вашите очекувања? Што ќе се случува сега со нив?
Не можеше многу да се очекува од овие разговори, мислам дека беше многу наивно да се смета дека во 24 часа ќе се разреши едно многу сериозно прашање. Претседателот Глигоров имаше обичај да каже – Македонија е сложена формула. И навистина ние сме сложена формула. Во оваа расправа сега, она што нам ни беше непознаница беше како ќе се однесува меѓународниот фактор, на која страна ќе ја стави тежината. Она што го видовме таму е дека од една страна беше претставникот на опозицијата, а од друга страна претставникот на владејачката партија и на двете албански партии. Очекувањата Запад да застане на страната на слободата не се остварија. Имено, како луѓе кои се раководени од државната причина, нивната основна задача е како да се сочува стабилноста, така што меѓу слободата и редот, тие очигледно секогаш одат кон редот, што е и за разбирање. Се разбира, ништо не е изгубено, чекорите кон слободата кои ги прави цел еден народ, за разлика од поединци коишто не можат да се просветлат себе си и навистина да исчекорат далеку пред сопствениот народ, народот прави спори чекори кон слободата и оттаму не треба да се смета дека ова што се случува во Македонија е некаква изгубена битка, доволно е општеството малку да се помести. Сега преговорите ќе продолжат, во зависност од позицијата на двете страни ќе се ориентираат и надворешните фактори кои се многу важни во оваа ситуација. Оти ако имате на една страна автократска власт, чиј претставник вели – Јас останувам, па макар би ја повлекол целата земја во хаос, тогаш тие на тоа се повлекуваат, бидејќи апетитот за директна интервенција во нашите внатрешни работи нема. Оттаму, сега треба да се види како ќе чекорат слободата и редот, дали ќе можат заедно да се движат, тогаш најверојатно и ќе ја имаме надворешната поддршка.
Западот е уверен дека редот за којшто зборувате може да се одржи само со Груевски?
Оваа структура е градена девет години, таа делува многу цврсто, очигледно и во персонална смисла и како една идеологија итн. Проблемот е во тоа што кога некој ќе претера, како што тие претераа, задушувајќи ги своите политички опоненти, на опонентите, опозицијата, на крај ништо не им преостана освен да го земат барјакот на слободата и да речат – Дајте ни простор да дишеме и ние да бидеме рамноправни партнери во оваа политичка игра. Оттаму велат автократскиот режим си ја предизвикува на овој начин судбината, меѓутоа тој систем исто така не може да се разруши преку ноќ и ако тој им гарантира на надворешните партнери стабилност и ред, веројатно тие ќе речат – Па нека тече процесот на ослободување, но да го сочуваме единството и поредокот во земјата, особено во светлината на фактот дека во тој авторитарен систем постојат оттуѓени центри на моќ, коишто носат страотни одлуки, од типот на онаа во Куманово, за која што никој не знае точно од каде доаѓа, каде води, која била причината. И оттука и повлекувањето на Запад.