Пред неколку дена на Нетфликс пристигна новата серија The Breakthrough, која многу гледачи веќе ја нарекуваат „најдобрата вистинска криминална драма во последните години“. Станува збор за шведска серија од четири епизоди која го истражува грозоморното убиство на жена и дете во Линчепинг. Серијата моментално е во топ 3 најгледани серии на стриминг платформата.
Серијата е базирана на вистинско злосторство, двојно убиство од 2005 година во Линчепинг. Драмата не само што го истражува злосторството, туку и револуционерната техника што ги навела инспекторите да го решат по 16 години. Во режија на Лиза Сива и сценарио на Оскар Седерлунд, серијата го спојува вистинското злосторство со човечката драма, фокусирајќи се на издржливоста на семејствата на жртвите и иследниците кои одбиле да се откажат.
Утрото на 19 октомври 2004 година, малиот град Линчепинг го потресе незамислив чин на насилство. Осумгодишниот Мухамед Амури одел до училиште кога маскиран напаѓач брутално го нападнал и го избодел. Ана-Лена Свенсон, 56-годишна жена која случајно била сведок на нападот, се обидела да интервенира, но исто така била смртно избодена со нож.
Убиствата беа шокантни не само по нивната бруталност, туку и по нивната случајност. Се чини дека нема јасен мотив за злосторството. И покрај интензивната истрага, која вклучуваше добивање на ДНК докази од местото на злосторството и фрлената капа на сторителот, полицијата не успеа да го идентификува убиецот.
Случајот брзо стана познат како еден од најозлогласените случаи во Шведска, оставајќи го градот Линчепинг и семејствата на жртвите очајни за одговори.
Повеќе од десет години овие убиства ја прогонуваат шведската полиција. Инспекторите ги испитувале доказите и барале и најмала трага што ќе ги доведе до сторителот. ДНК доказите, иако клучни, немаа совпаѓања во националните или меѓународните бази на податоци.
Јавниот интерес за случајот исчезна и се чинеше дека убиствата можеби никогаш нема да бидат разрешени. Сепак, има револуционерен напредок. Во 2020 година, форензичката генеалогија, релативно нова истражна техника, стана клучот за решавање на случајот.
Овој метод, кој веќе стана добро познат во САД, користи примероци од ДНК за да го следи семејното стебло на осомничениот преку јавно достапни бази на податоци.
Пресвртна точка во случајот се случи кога генеалогот Питер Сјолунд се приклучи на истрагата. Анализирајќи докази за ДНК, Сјолунд ја следел лозата на убиецот повеќе од 200 години, конструирајќи сложено семејно стебло кое на крајот довело до осомничениот: Даниел Никвист.
Никвист, кој во тоа време имал 37 години, што го направил во раните 20-ти години кога се случило злосторството, бил уапсен во јуни 2020 година. Неговата ДНК се совпаѓала со доказите од местото на злосторството и тој брзо ги признал убиствата. Убиецот на суд тврдеше дека бил под влијание на „гласови во главата“ и дека нападите биле „неиспровоцирани“. Тој беше прогласен за виновен и осуден на неопределено време психијатриска нега.
Ова беше првпат во европската историја да се користи форензичка генеалогија за да се реши случај на убиство, што претставува преседан за идните истраги.