Смртта на легендарниот фронтмен на Парни Ваљак, Аки Рахимовски, која не изненади сите во саботата на 22 јануари, во тага, болка и неверување го остави целиот регион. Иако многумина се тажни што не можеа да дојдат на последното збогување во 15 часот во четвртокот во загрепскиот Мирогој во Алеја Великана, тие се согласија со раководството на бендот, но и ситуацијата со коронавирус и му оддадоа почит на музичарот во Бунарот на животот пред Хрватскиот народен театар во Загреб.
Поради сето ова, последното збогување се одржа во кругот на семејството и пријателите.
Освен семејството, сопругата, синот Кристијан и ќерката Едина, први пристигнаа членовите на бендот со Хусеин Хасанефендиќ Хус, потоа Џибони, Никша Братош, Дино Јелушиќ, Нено Белан, Нина Бадриќ, Маријан Бркиќ, Јурица Паѓен и други.
Најпрво Хус и се обрати на присутните со остри зборови кои не можеа да ги задржат солзите.
„Постојано размислувам дали можеше да биде поинаку.. Аки беше во најдобра смисла на зборот – кловн, беше се што му требаше, несебично се даваше. Кога пееше со тага, сите тагувавме, кога пееше од среќа, сите бевме среќни. Сега душата ми е празна како станица зашто нема патници, Сега работите се прекинати затоа што нема никој. Патувавме долго време кај пријател и без застанување. Тешко ми е. Само се надевам дека е мирен. Се надевам дека најде мир ако мирот е она што го бараше“, низ плач раскажа Хус.