Yahoo news/AFP
Со затворени училишта поради пандемијата, милиони деца во Велика Британија се борат да учат од далечина и имаат недостиг на компјутери, интернет или тивка просторија за учење.
„Дома, морам да го споделам компјутерот со мојот голем брат и сестра“, рече осумгодишниот Камаџит Султана, која живее во Тауер Хамлет во источен Лондон, една од најсиромашните општини во градот. Без нејзиниот одделенски наставник да и помогне, „потешко е, малку сум изгубена!“ додаде таа.
Повеќе од 93.000 луѓе починаа во Велика Британија по избувнувањето на пандемијата, а земјата е во нова блокада од почетокот на овој месец, бидејќи мутираната варијанта на вирусот предизвика загрижувачки наплив на случаи.
Секретарот за образование Гевин Вилијамсон се надева дека повторно ќе ги отвори училиштата до Велигден во април, оставајќи им на семејствата уште неколку месеци да се борат со школувањето од дома.
Џејмс Тарнер, извршен директор на образовната добротворна организација Сатон Труст, рече дека најсиромашните деца страдаат најмногу.
Некои „или немаат никакви уреди во нивниот дом или се обидуваат да научат преку интернет користејќи мобилен телефон“, рече тој за АФП.
И каде што е достапен телефон, тој понекогаш се дели помеѓу двајца или тројца браќа и сестри.
Кејт Енстеј, од Акционата група за сиромашни деца, вели дека некои родители станувале рано и рачно пишувале работни листови затоа што немаат печатар.
Нејзината група открила дека 40 проценти од семејствата со ниски примања недостасуваат барем еден суштински извор, како лаптоп, уред или интернет.
Камаџит го помина дома првиот „локдаун“. Но, за разлика од минатата година, младите класифицирани како „ранливи“ се уште можат да одат на училиште.
Таа се врати на училиште минатата недела поради нејзината ситуација дома.
Но, многу семејства – многу од нив од малцински етнички групи најтешко погодени од вирусот – одбиваат да го сторат тоа, и покрај нивните околности, од страв да не се заразат.
Според официјалните податоци, повеќе од четири милиони или скоро третина од сите деца во Велика Британија живеат во сиромаштија.
Пандемијата ги потенцираше длабоките нееднаквости и конзервативната влада беше принудена да обезбедува бесплатни училишни оброци, по кампањата на фудбалерот на Манчестер Јунајтед, Маркус Рашфорд.
За време на Божиќ, УНИЦЕФ дури додели грант за дистрибуција на храна на деца во Лондон – првпат Агенцијата за деца на ОН да го стори тоа во Велика Британија.
Минатиот месец владата вети дека ќе дистрибуира милион лаптопи на посиромашните семејства. Подоцна вети уште 300.000.
Но, имало доцнења во испораката на уредите, кои групите на кампањата ги нарекуваат „lifeline“.
Според кампањите, владината иницијатива се справува само со врвот на ледениот брег.
„Ние поддржуваме семејства каде што живеат шест лица во една соба. Тие немаат маса, нема столици … Ако сакаат да седат, мора да седат на креветот или да седат на подот”, рече Лоренс Гинис, извршен директор на Детство доверба, која им помага на децата во британската престолнина.
Син на една самохрана мајка со две деца „седи пред тоалетот и ја користи тоалетната школка за седиште како свое биро“, додаде тој.
Другите деца се принудени да останат во домови без греење и не можат да се концентрираат на часови.
„Премногу е ладно, и мораат да продолжат да се движат“, додаде тој.
Друго семејство имало само една сијалица, рече тој. Тие одбија повеќе, плашејќи се дека не можат да ја платат сметката.
За ваквите деца, затворањето на училиштата ги лишува од „бегство од многу суровата реалност во нивните животи“, рече Гинис.
Добротворните организации се загрижени за долгорочното влијание на затворањето на училиштата врз деца кои можат да бидат поранливи на активности на банди, криминал и злоупотреба и веќе едукативно заостануваат зад своите врсници.
„Последната блокада може да го смени дури 10 години напредок во намалувањето на овој јаз“, рече Тарнер од Сатон Труст.
Дури и пред пандемијата, јазот во достигнувањето беше околу 18 месеци кога децата полагаа државни испити за ГЦСЕ на 16 години, рече Енсти.
„Јазот ќе продолжи да се шири“, смета Тарнер. „Неколку месеци изгубено учење може да има влијание врз животот на овие деца засекогаш“, рече тој.
Тој ја пофали националната програма за упатства за обука поединечно или во мали групи и рече дека треба да продолжи.
Но, Гинис од Детска доверба е помалку оптимист.
Тој стравува дека е „премногу доцна“ за десетици илјади луѓе кои ќе се „откачат од образованието“ и „нема да можат да ги стигнат“.